najpiękniejsze kwiaty polskie - „pawie”

[Pinokio]

z życia wzięte



on podszedł do mojego stolika
wiek trudny do określenia z twarzy
która jak sterana od użycia
reklamówka, buty zakurzone
głosem zdezelowanym od siary
wydukał do mnie te słowa kwestii;

„kopsnij grosza poetko stroskana
albo zechciej szlugiem poczęstować
daj łyczek piwa oraz gryz udka
głodnemu od rana posmakować”

dech mi zaparło a pies zwariował
ganiając w berka za tłustym kotem
i sytuacja diablo niezręczna;
pomóc nie pomóc dać lub nie dawać?
rymy psim swędem prysnęły w obrus;
same bezdomne nie radzą z biedą
jedną wychodzą wracają drugą

„kelner poproszę stek wysmażony
dla pana oraz dwie porcje warzyw
zjedz na wzmocnienie bracie smacznego
na zdrowie” oczy wytrzeszczył: pipo
powiada chodzi o dwa zet na kwas
po czym wypuścił z rozbryzgiem pawia
na mnie padł tęczą prawie do pasa

[eka]

Sorry, ale

Jeżeli Pinokio nie ubarwia... kapitalna scenka, opisana z wielkim talentem.
Proszący nie dał się ubezwłasnowolnić
Pozdrawiam, nie mogąc powstrzymać śmiechu.