z braku puenty

[Podróżniczka]

ubiorę się cała
w aksamit uwagi
a usta pociągnę
pomadką milczenia

zaostrzę spojrzenie
własnego systemu
do rozmiarów życia
mocnego chodzenia

napiję się świeżej
źródlanej o świcie
pierwszymi dźwiękami
ptasiego pogłosu

kiedy chęć poczuję
śpiewać z nut skowronka
dołączę do chóru
bo samo się prosi

jeśli ciebie również
mocna chęć napadnie
aby swoją szafę
odświeżyć w odzieniach

to przyłącz się do mnie
na własny pożytek
wyrzucając z wnętrza
szare zapłaszczenia

[skaranie boskie]

Właściwie to nie bardzo jest o co zahaczyć uwagę w tym wierszu, Podróżniczko.
Chyba, że w sensie negatywnym.
Spróbujmy więc pozahaczać po kolei.

aksamit uwagi

pomadką milczenia

spojrzenie
własnego systemu

Pierwsze dwie strofy i już mam trzy metafory dopełniaczowe.
Nie, żebym miał coś przeciw nim, też mi się przytrafiają. Rzecz w tym, że metafora musi być... metaforą. To taki wyższy stopień przenośni. Zastanawiam się, czy aksamit milczenia jest trafną superprzenośnią. Raczej stosuje się go akurat w odniesieniu do głosu, np. aksamitny głos.
Potem jest jakby trochę lepiej, ale w końcówce rozłożyłaś na łopatki tymi zapłaszczeniami.
Zdaję sobie sprawę, co miały oznaczać, ale brzmią nieciekawie.
Przykro mi, ale nie jestem w stanie znaleźć nic pozytywnego w tym wierszu, choć muszę pochwalić pomysł.

[alchemik]

No, ja za skaraniem.
Musisz dużo, dużo czytać dobrych wierszy. Dużo, duzo komentarzy krytycznych jakichkolwiek wierszy.
Nie masz kłopotu z budowaniem rymu i prowadzeniem tematu. Masz braki w edukacji metaforycznej i stylistycznej, dotyczących poetyki.
A poetyka to swoista estetyka.

[Nicol]

Zagrały te nuty

[nienażarty]

ja już się przyłączam
wyrzucam szarości
naznaczone smutkiem
majteczki i stanik

już zawijam w niebyt
rozkoszne krągłości
entuzjazm jak kość
w przełyku nie stanie

[Leon Gutner]

Dużo tu grzechów które i Leon popełnia .
Na pewno podoba mi się forma a także niedopowiedzenie o wodzie i szare zapłaszczenia

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Z braku puenty...

Dodam, że wiersz powinien mieć raczej tytuł "Z braku pomysłu...". Wtedy pisze się, co myśl przyniesie na klawiaturę, nieważne, czy z sensem, czy bez.

Ten tekst nie ma ani płynności, ani polotu, ani konkretnej treści, ani sprawności językowej, ani przesłania, nawet zabawny nie jest. Poczekam na inne, lepsze.

Pozdrawiam,


Glo.

[Podróżniczka]

Z wielkim zainteresowaniem przeczytałam powyższe komentarze. Dziękuję za szczerość wypowiedzi.

Pozdrowienia