świecocienie

[alchemik]

lewym okiem na pianę skłóconą
i rozmazaną obręcz w horyzoncie
prawym na las
zielonym cierniem wkłuty w ciszę
zwrócony
chłodna woda
jedną stopę mi liże

znam gorzki smak powagi
choć na dnie czasem słyszę
nutkę śmiechu
dziś pustą
gdy w blasku świecy cień zobaczysz
lepiej po sobie spójrzmy
w oczy
nam niepotrzebne lustra

kiedy zmyślenia spłyną rano
wskroś przesycona nocy sensem
powrócisz żywa
po wygraną

będę
ognikiem na ogarku
błędnym
w erupcji pasji niespełnionej
o ścianę rzucał twoim cieniem

lecz póki co na morskim brzegu
but mi chlupoce w zamyśleniu

[eka]

Już chciałam podsumować, że wena ostatnio Cię nie oszczędza, Jerzy, ale ja ten wiersz komentowałam albo na pewno czytałam, zatem nie nowalijka z niego.
Żaden przytyk, broń Boże.

To:

lecz póki co na morskim brzegu
but mi chlupoce w zamyśleniu

Cudne, aż poczułam i wodę i to totalne zamyślenie.

[alchemik]

Komentowałaś prototyp tego wiersza, Ewa. Tamten był jednak inny, nierymowany z dopełniaczówkami.
Zamiast wywalić przerobiłem.

Jurek

[eka]

Rzuciłam się wtedy z pasją na biedne dopełniaczówki?

No to muszę tu wrócić na spokojnie, raz jeszcze.

[semiramida]

Zazdroszczę tytułu :))) reszta bądź jaka ;) s.

[Marcin Sztelak]

Będę, ale na razie tylko but w zamyśleniu i nic to, że chlupoce.
ciekawie skomponowany wiersz i doskonale dobrany tytuł, ładnie oddany w wierszu.

Pozdrawiam.