Wino i piołun (z cyklu "Ostrów")

[misza]

Ciemną nocą pachniała nieruchoma woda
i owoce piołunu roztarte na dłoni.
Zielony ślad na palcach został jeszcze po nich,
w uszach cicho dźwięczała gitary melodia.


Ognisko się dopala, grzeje cierpkie wino
z ciemnych wiśni sprzed roku i dzikiego głogu.
Pytam w myślach, jakiego by użyć sposobu,
żeby chwile zawrócić, nim na zawsze zginą.


Nie odpowie sitowie nad piaszczystym brzegiem,
milczy wyspa zaklęta - czarna księga wiedźmy.
Gdzie klucz do tajemnicy, chociaż szukam nie wiem,


patrząc, jak dzień wyrasta jasny i słoneczny.
Posłuchajmy więc razem pod samotnym drzewem,
szumiących w liściach legend. Zostańmy. Nie jedźmy.

[Leon Gutner]

Po raz drugi słucham szumiących w liściach legend .
Z rozkoszą

Ukłon L.G.

[misza]

A ja z przyjemnością ponownie witam i pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ach, Miszo, niech na trwają te nastroje w Twoich wierszach...


Pozdrawiam ciepło i z uśmiechem...
Ewa

[misza]

A ja tam mówię - byle do wiosny.
Chociaż nawet taka zima ma urok
Pozdrawiam, Ewo

[skaranie boskie]

Skoro jeszcze Ci się nie dostało od Miladory, to ja spróbuję Cię "pogłaskać".
Zacznę od tego, co mi najbardziej dokucza w wierszu.
Wstępna inwersja

Pachniała ciemną nocą nieruchoma woda
i owoce piołunu roztarte na dłoni.

Gdybyś użył tego w drugim członie zdania, stanowiłoby piękne dopełnienie. Np.

Było bardzo ciemno i w gorącym powietrzu pachniała ciemną nocą nieruchoma woda (...)

Ty jednak postanowiłeś zacząć od czasownika. I na dzień dobry odstręczyłeś małpę od czytania.
Masz jednak szczęście, że fiolet cierpliwy jest jak ... fiolet.

Nieruchoma woda i owoce piołunu roztarte na dłoni pachniały ciemną nocą.

Albo
Ciemną nocą pachniały owoce piołunu i nieruchoma woda.

Tylko te dwie formy tego zdania są poprawne!

Gdzie klucz do tajemnicy, chociaż szukam, nie wiem,
patrząc, jak dzień wyrasta jasny i słoneczny.

Zakończyłbym zdanie po "nie wiem" i kolejny wers nowym rozpoczął.
A i przecinek po przedostatnim zbędny.

A w ogóle to zakończenie wspaniałe.
Skojarzyło mi się z innym sonetem równie dobrego poety.

[misza]

Witaj Fioletowa Małpo

Dzięki za staranne pochylenie się nad płodem Miszy.
W sprawie pierwszej zapanowała powszechna zgoda.
W sprawie drugiej zgoda częściowa.

A w ogóle, to przesyłam
wczesnoporanno-niedzielne pozdrowienia

[Sokratex]

Bardzo ładne. Ostatnia tercyna kojarzy się z "Jedźmy, nikt nie woła" ze "Stepów akermańskich" A.M.
toteż czytam te legendy także poprzez pryzmat tego co nas o!minęło.

Pozdrawiam.

[misza]

O tak, Sokratex'ie! Odwołanie do A.M. nieprzypadkowe. Nastrój wiersza również
trąci Adamem. Ale tak też miało być. Z klimatem Legend, starych podań
i baśni możemy się spotkać wszędzie. W najmniej oczekiwanych miejscach.
I to jest najpiękniejsze.
Pozdrawiam

[Miladora]

Skoro jeszcze Ci się nie dostało od Miladory,

Ja tym razem jestem "dobrym gliną".

Bez czepiania, Misza.

Dla mnie te inwersje, o których mówił Skaraniek, to podkreślenie melodyki wiersza. Zmiana szyku zaburzy ją.
Bo to ładna forma sonetu. I udał Ci się klimat.

Kupuję w całości.