na fali

[ELKA]

uwięziłeś w dłoniach
jej oczy zachłanne

odtąd tylko wieczorami
ogląda wschody słońca

czy usłyszy muzykę z Titanica
zanim krzyk zamieni się w lód

[Gloinnen]

Dobry wiersz, oszczędny, jeśli chodzi o środki poetyckie, ale przejmująco wiarygodny. Podoba mi się jego "nieprzegadanie".

Nie wiem, czy właściwie odczytuję sens utworu, ale dla mnie jest to przede wszystkim obraz życia w toksycznym związku. Miłość, która pragnie, zgodnie ze swoją naturą, zatracenia się i spełnienia ("oczy zachłanne"), a zostaje zniewolona, zamknięta w klatce, stłamszona - to pierwsze, co przyszło mi na myśl.

odtąd tylko wieczorami
ogląda wschody słońca

Rzeczywistość takiej relacji jest zawsze zaprzeczeniem świata realnego i jego prawideł. Właśnie na tym polega toksyczność - że jedna osoba buduje sztuczny świat dla drugiej (zgodnie z własnymi chorobliwymi wizjami, obsesjami) i nie pozwala jej cieszyć się prawdziwym światem.

czy usłyszy muzykę z Titanica
zanim krzyk zamieni się w lód

Titanic to dość powszechny i znany symbol upadku, zagłady, powolnego i fatalnego pogrążania się w niebyt. Krzyk, wołanie o pomoc wydają się daremne, bowiem w perspektywie (zarówno bliższej, jak i dalszej) nikt ich nie usłyszy, jedynie nielitościwe fatum zmrozi, uniemożliwi ostatnią próbę wyzwolenia się, ocalenia.

Forma pytająca (c z y usłyszy) jednak zawsze pozostawia nadzieję, w tym zatem sensie końcówka jest otwarta, niczego nie przekreśla, czytelnik jeszcze ma prawo się wahać. Można to nazwać ostrożnym optymizmem, choć muzyka dobiegająca z tonącego okrętu jest tak samo skażona, tak samo złowieszcza, jak dramatyczny chocholi taniec peelki, która już prawdopodobnie nigdy nie wymknie się z zaborczych, destrukcyjnych "dłoni" i nie zacznie żyć autonomicznie, na własny rachunek.

Gdyby te oczy nie były tak zachłanne... Ale właśnie dlatego, że w pewnym momencie stają się ślepe przez swą zachłanność, niektórzy decydują się na zdradziecki rejs.

Pozdrawiam,


Glo.

[barteczekm]

Pierwsza strofoida jeszcze do przyjęcia dzięki inwersji, która jest jedyną figurą w całym wierszu. Reszta to banał - wieczory łączone ze wschodami słońca. Lód, Titanic i muzyka. Miernie. Mam wrażenie, że te miniatury, kiedyś jeszcze pisane z widocznym zaangażowaniem i starannością dziś są po prostu coraz gorszymi remakami raz wybranej formy pisanymi na szybko, bez większego pomysłu ale z całkowitą pewnością, że zostaną pochwalone zgodnie z zasadami matrixu.

[lczerwosz]

Dobry wiersz i cudna interpretacja Glo. Zasłużona.

Druga interpretacja skażona tą sama trucizną, która stała sie przyczyną napisania tego wiersza.
Nie tą drogą, nie tędy.
Zadzwoniły nożyce.

Czytałem go wczoraj i mimowolnie połączyłem z tekstem o imigrantach, o relacjach męsko-damskich w ich kulturze, czy środowisku. Oczywiście myślę o tamtych imigrantach. Potem jednak nie odważyłem się na interpretację, bo temat jest znacznie bardziej uniwersalny. Zapewne także symetryczny płciowo.

[ELKA]

Glo, czuję się zaszczycona Twoją obecnością pod moim wierszem i piękną interpretacją- dziękuję.

Leszku, Tobie również bardzo dziękuję.

Barteczku, Twój komentarz jedynie mnie rozśmieszył, gdybym tańczyła do Twojej ''muzyki'', byłbyś zachwycony wierszem... to dopiero banał.

Pozdrawiam serdecznie.elka.

[barteczekm]

gdybym tańczyła do Twojej ''muzyki'', byłbyś zachwycony wierszem... to dopiero banał.

Zdecydowanie nie jest to prawdą. Nie mają tańce nic do wiersza. Napisałem swoje zdanie. Oceniłem dokładnie przez ten sam pryzmat jak oceniam inne wiersze. Czasem ludzie nie przyjmują obiektywnej prawdy i wolą słuchać tylko samych peanów. I stoją w miejscu. Po prostu po raz kolejny piszesz miniaturę dokładnie na przysłowiowe "jedno kopyto" - forma, technika, zasób używanego słownictwa i tematyka. Jedna z koleżanek, kiedyś też tak stanęła w miejscu przez to samo. I stoi do dziś. A kto stoi w miejscu ten się cofa. Skoro oczekujesz tylko hymnów pochwalnych to spoko. Taka postawa mówi o jednym. Szkoda mojego czasu na analizowanie Twoich wierszy. Powodzenia w staniu. Pozdrawiam.

[ELKA]

Szkoda mojego czasu na analizowanie Twoich wierszy.

Bartek, proszę, Ty już nic nie pisz, bo mnie brzuch od śmiechu boli...

[Gloinnen]

[quote="barteczek pod wierszem ELKI "Uchodźcy""]Jesteś bardzo dobra w pisaniu miniatur.[/quote]

[quote="barteczek pod wierszem ELKI "tylko w snach""]Elka to od Ciebie można się uczyć - miniatur. [/quote]

W zestawieniu z komentarzem pod tym wierszem zastanawiam się, czy komentatorowi po chwilowej nieobecności nie pomyliło się już, komu postanowił tu dyżurnie słodzić...

NB. Poprzednie miniatury ELKI były znacznie gorsze, ta jest przynajmniej wiarygodna psychologicznie.

[barteczekm]

[quote="barteczek pod wierszem ELKI "Uchodźcy""]Jesteś bardzo dobra w pisaniu miniatur.

[quote="barteczek pod wierszem ELKI "tylko w snach""]Elka to od Ciebie można się uczyć - miniatur. [/quote]

W zestawieniu z komentarzem pod tym wierszem zastanawiam się, czy komentatorowi po chwilowej nieobecności nie pomyliło się już, komu postanowił tu dyżurnie słodzić...

NB. Poprzednie miniatury ELKI były znacznie gorsze, ta jest przynajmniej wiarygodna psychologicznie.[/quote]

I rzeczywiście jak pisałem w tych pierwszych widać było przyłożenie się do pracy twórczej. A teraz niestety to samo. Nawet raz zjedzona, najlepsza cukrowa wata po czasie, kiedy się je tylko ją po prostu mdli a w wyrobie masowym traci na jakości.

[ELKA]

Dziękuję Ci Glo, właśnie o tym pisałam. Wiem, że tamte wiersze były słabe, Bartek przez to, że słodził stał się dla mnie niewiarygodny... pomyślałam, że jestem mu do czegoś potrzebna, że chce mnie wykorzystać... Nie pozwoliłam mu na to i teraz widać frustrację. To żenujące.