Uschnąc.

[Karma]

Odwagi? Raczej rezygnacji. Dzięki

[karolek]

.

[Karma]

Co komu potrzebne, Dexter Dzięki.

[Mchuszmer]

Hej, Jagoda. Sorry za nieczytanie większości komentarzy, mogłem coś powtórzyć.
Taki bardziej otwarty, chyba, a na pewno dość wyważony i spójny.
(U)schnąc - według mnie to schnięcie z przekonaniem, że uschnięcie nastąpi.
Mógłby powstać wspólny miniaturowy kosmos, ale potrzebny jest choć drobny sygnał by wiedzieć, że warto próbować. Biegnie się wtedy na zapałkach, czyli na kruchych podstawach, ryzykując że się załamią, tj raz na zawsze zburzony zostanie obraz tego, ile się dla kogoś znaczy? Ale mało w to wiary, czekanie i usychanie zapowiada się wieczne.
A zapałki mają siarkę, czyli niby ostrożnie trzeba się poruszać, ale i tak każdy krok grozi spaleniem. Czy lepiej więc niczego nie zmieniać, nie zepsuć, zbliżając się i jednocześnie oddalając ("obrazek").
Ciekawe, akurat tu brak kropki na końcu podoba mi się, stwarza sugestywny efekt

zawieszenia :-p. W sumie zabieg nie taki nowy, ale to nic nie zmienia.
Wiesz, jak dla mnie bez "niepokojąco" efekt mógłby być mocniejszy, bo nie "ostrzegłbyś" mnie przed środkowym wersem wiersza.

[barteczekm]

Jagoda, Karma, M. W tym sanatorium tyle mnie ominęło. Gdyby nie Muszmer (swoją drogą nie mogłeś znaleźć mniej łamiącej język nowej nazwy na Siebie [oczywiście do Muszemura to jest kierowane]) bym pewnie ominął). Muszmerowi ten wiersz wyzwolił swoisty i twórczy słowotok. W kimś innym może co innego. Skromnie dodam od siebie. Nic nie zmieniać, w końcu gadasz i to całkiem dobrze.

[Karma]

Szymku - przecież z góry wiadomo, czym to się skończy. Dzięki - przegapiłam komentarz.

Bartku - dzięki za przypomnienie, że przegapiłem. Salam alejkum.