Różdżkarz

[alchemik]

Stanął mi zegarek. Czort wie, kiedy i gdzie. Patrzę.
Po piątej parę, a może szósta. Chciałem, tak jak już nieraz
odnaleźć cię w tej mgle mlecznej, której oparem
okrywasz się przed spojrzeniem.

Myślałem z pomocą czasu, nie wymkniesz się przeznaczeniu.
Cóż, los zrządził inaczej. Ja tak. On nie. Więc wojna.
Fortuna kontra cień. Biorę więc różdżkę do ręki,
a księżyc, jednak przyjaciel. Z aprobatą pozdrawia.

Wielkie mu dzięki, wszak miesiąc jest bratem przemian. I wiem,
że choć przestrzeni szmat nieskończony, nie płaczę. Krzepko
dzierżę widełki. Gdy przestrzeń otoczę czasem, odnajdę i ogrzeję.
Tylko ta mgła, w której pewność zatracą nawet cienie.

[eka]

Ile wierszy dziś opublikowałeś? Mam nadzieję, że ten nie jest trzeci.

Wiele można z treści wyczytać. Zręcznie powiązane desygnaty.
Ona - podwodne cieki, nadpowierzchniowa mgła. On - różdżkarz. W rozbudowanej metaforze wody - relacje.
Zegarek, Księżyc (dawna miara miesiąca), czas.
Czas (zły), ale jest nieodłączna mu przestrzeń, na tym duecie można budować, nawet gdy czas wrogiem.
Wszechświat peela w trakcie szukania trzeciego niezbędnego elementu do - bios.


-------------------------------------

a księżyc, jednak przyjaciel, z aprobatą pozdrawia.

Coś mi tu nie gra, ale nie wiem co. Rytm chyba.

[Marcin Sztelak]

Kolejny, lekko zakamuflowany wiersz miłosny, ciekawe odniesienia do czasu, mnie przynajmniej prowokują do głębszych przemyśleń nad jego naturą - pewnie wbrew zamierzeniom autora, jednak czytelnika się nie wybiera

Pozdrawiam.

[alchemik]

Ewa, calkiem możliwe, że trzeci. Patka mnie wciąż chwyta za rękę. Jeszcze przyjdzie jej się zaręczyć.
Ewo, Marcinie, desygnaty desygnatami, ale faktycznie jest tak, że staram się kamuflować w wierszu więcej rzeczy, niż tylko np. lirykę miłosną. Ty, Ewa, znasz mnie pod tym względem filozofowania egzystencjalnego, mistycznego itp.

Dziękuję ślicznie za komentarze.

Jurek

[semiramida]

Z mgłą nigdy nic nie wiadomo, powtórzę za Kubusiem Puchatkiem :))) s.