Śmierć w ogrodzie

[Marcin Sztelak]

Mężczyznom tak rzadko daję się kwiaty.
Szkoda.

Kwitnienie to zaczątek,
więc oddychaj. Do dna.

Jutro jest zapisane, znakami
ziemi, bo w niebie tylko gwiazdy
i coraz rzadsze powietrze.

Ale nawet tam może zabraknąć
miejsca na frazy. Niefrasobliwie
wrzucone w wiatr.

Zresztą nikt nie zbierze samotnie
zasianych słów. Nie ma lepszych
czy gorszych – wszystkie eksplodują
wiosną.

Ostatnim wierszem.

Pozwól, że na pocieszenie ucałuję twoje usta.
Zimno.

[marta zoja]

Wiersz jak rozmowa z samym sobą trzyma przy życiu... przychyla nieba... rozprasza chmury... światłem w oczy... oczyszcza nowym... kiełkuje w każdej porze dnia i nocy wiosną...

Pozdrawiam MZ