Wiek średni

[Marcin Sztelak]

Ryczałtem dostałem parę
kopniaków w dupę,
podobno skończył
mi się termin przydatności
do spożycia.

Towar drugiej świeżości,
najpierw przecena, później
półka na zapleczu.
Nieuniknione zarastanie kurzem.

Na pocieszenie: toż to czysta
fizyka, przepływ niejednostajny,
coraz bardziej przyśpieszony.
Z górki do dołu. I domniemany
spokój.

[Miladora]

Niezłe podkreślenie.

Marcinie - a zrobiłbyś coś z tym przypadkowym rymem "przydatności/świeżości"? Bo haczy.

Dobrego

[Alek Osiński]

Cóż, samo życie.
Dobrze napisane, chociaż brakuje mi
w tym tekście jakiejś zagwozdki

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Myśl zawiera w sobie potencjał, choć wykonanie rzeczywiście mogłoby być lepsze. Zgadzam się z Miladorą, że rym przydatności/świeżości nie brzmi dobrze w tym wierszu.

No i zabrakło mi jakiegoś mocnego powera w tekście, nowatorstwa.
No bo w sumie - nihil novi - choć bardzo prawdziwe.

We współczesnym społeczeństwie konsumpcyjnym kondycja człowieka rzeczywiście zostaje sprowadza się do skrajnego uprzedmiotowienia. To prawda, jesteśmy towarem na półkach, tyle jesteśmy warci, ile za nas ktoś zapłaci. Aż w końcu w ogóle nadchodzi pytanie - kto nas kupi?
W tym kontekście przemijanie, myśl o zbliżającej się starości - są tym bardziej przygnębiające.

Źródłem nadziei okazuje się naukowe podejście - śmierć, życie są tylko procesami zachodzącymi w materiii. Obdzierasz to, co dotychczas było zjawiskami postrzeganymi metafizycznie z ich nadprzyrodzoności.

Niby tak, niby wszystko jasne, ale jednak... wiersz tylko poprawny. Stać Cię na więcej.

Pozdrawiam,


Glo.

[anastazja]

"Ryczałtem dostałem parę
kopniaków w dupę,..."