Są tuż obok

[coobus]

Pytasz, jakie masz oczy?
Myślę, że księżycowe...
Nie pytaj, co to znaczy.
Nie powiem.

Nie odpowiem, bo nie wiem,
tak mi przyszło do głowy,
kiedy patrzę na księżyc
majowy.

Są tuż obok po nocach,
uzdrawiają sny chore,
przysiadają na włosach,
na czole.

Masz piękne oczy, matko,
tylko lęku w nich tyle,
gaśnie radość jak światło
co chwilę.

[nienażarty]

cieszmy się wspólną chwilą, gdy z nami jeszcze jest
bo to prawdziwa miłość nie żaden pusty gest
...

pozdrawiam

[Leon Gutner]

W milczeniu i zadumie Leo przyjmuje dziś twoje linijki.

Z uznaniem L.G.

[Patka]

Pytasz, jakie masz oczy?
Myślę, że księżycowe...
Nie pytaj, co to znaczy.
Nie powiem

Wielokropek bardziej mi pasuje do ostatniego wersu (choć najlepiej w ogóle bym się go pozbyła - jak to ja). Na końcu brakuje kropki.

tak mi przyszło do głowy,
kiedy patrzę na księżyc

pomieszanie czasów - zdanie jest niepoprawne; "gdy patrzyłem na księżyc" - tak bym napisała. Albo próbowała zmienić pierwszy wers na czas teraźniejszy.

Tyle dostrzegam usterek.

Pozdrawiam
Patka

[coobus]

Dzięki, Patko, za komentarz. Ten wielokropek. Rozumiem, że go unikasz. Ja z kolei nadmiernie go eksploatuję, to taki nawyk. Być może niezdrowy. Dla mnie jest jednym ze środków wyrazu, oddaje zadumę, zawahanie, zatrzymanie zdania w połowie. Tak odnotowany, jest skierowany raczej do tych, którzy w ten sam sposób go odbierają. Czytelnik doszukujący się poprawności raczej takiej wersji nie zaakceptuje. A poprawność jest mi obca, przyznaję, na czym innym się koncentruję. Niespójność czasów jest tego przykładem. Tu też jej brak. Nie uciekło mi to, raczej uznałem symbiozę tych dwóch czasów za logiczną. Patrzę na księżyc i w tym czasie rozmawiam, wyczarowuję w wyobraźni pojęcie "księżycowe", i patrząc dalej w ten księżyc, który jest w tym momencie inspiracją, tłumaczę skąd się bierze to skojarzenie. Tak to jakoś widziałem pisząc te słowa. Nie upieram się przy swoim, pewnie masz rację. Kropkę zjadłem, dzięki za wyłapanie.
Myślę, że u mnie wiele podobnych kwestii spornych wyłapiesz. Bo taka właśnie jest poezja, którą wyciągam z półek, takie są wiersze moich mistrzów - przekonałem się już dawno, że nie dbają o poprawność, tylko koncentrują się na magii słowa. Zresztą uważam, że byłoby co wyłapywać u klasyków, co odnotowywać jako niepoprawne. A ja jestem skażony podobną nonszalancją, co moi nauczyciele. Nie mówiąc już o tym, że popełniam sporo przeoczeń i prostych błędów, przy publikacjach drukiem wymagam pomocy korektora, a to zwykle sprawę załatwia.
Niezależnie od przedstawienia Ci moich racji, uznaję Twoje, Patko. Patrzysz bardziej analitycznie, za co Ci chwała.

nienażary, Leo - dziękuję za czytanie

[anastazja]

Słowo o Matce - celowo pisze z dużej, uważam, że każda matka powinna być wyróżniona. Choćby nawet wierszem, takim pięknym, jak ten Coby. Brawo