O! ... ślę

[Mms]

długimi uszami słyszą Cię zające
do snu sarny kładziesz lisy i niedźwiedzie
noc w dzień cudnie zmieniasz pobudzasz gałęzie
perle rosy dajesz wytchnienie na łące

nizinnej pomiędzy górami a wodą
z potęgą piorunu zefirku miłego
dzień nowy wyróżniasz wciąż od poprzedniego
niespodzianie stałą lub zmienną pogodą

który budzisz wiosnę w odkrywaniu Siebie
w spotkaniach przedziwnych spraw abyśmy chcieli
mieć ową nadzieję na ciąg dalszy w niebie


bym się / dotąd osioł z "palmowej niedzieli"
niosę Cię a jednak nie dosłyszę Ciebie /
daj mi n o w e uszy ! - zajęczeć ośmielił

[skaranie boskie]

Całkiem zgrabny sonecik, Mms.
Zastrzeżenia można mieć do rymów gramatycznych (nie chcę ich nazywać przymiotnikiem od nazwy pewnego miasta tworzonym), oraz do błędu logicznego, albo raczej gramatycznego w ostatniej zwrotce.

bym: / póki co osioł z "palmowej niedzieli"
niosę Cię a jednak nie dosłyszę Ciebie /
daj mi n o w e uszy ! - zajęczeć ośmielił

A co powiesz na małą, wręcz kosmetyczną zmianę?

bym się / dotąd osioł z "palmowej niedzieli"
niosę Cię a jednak nie dosłyszę Ciebie /
daj mi n o w e uszy ! - zajęczeć ośmielił

Proponuję usunięcie dwukropka, bo zbędny. Wukrzyknik, choć to jedyny znak interpunkcyjny w wierszu - jak najbardziej na miejscu. Zmiana w pierwszym wersie tej zwrotki nie wpłynie niekorzystnie na rytmikę, moim zdaniem nawet ją poprawi. Przemyśl to.
Sam pomysł wiersza świetny.

[alchemik]

Ostatni trójwers sonetu załamuje się rytmicznie z powodu niepotrzebnych znaków interpunkcyjnych. Jak już zdecydowałaś się na brak interpunkcji to wytrwaj przy tym, a przynajmniej ogranicz. To atut przy przerzutniach i grach słownych.

To powinno wyglądać tak;

bym - chociaż żem osioł z palmowej niedzieli
niosąc Cię a jednak nie niedosłysząc Ciebie
daj mi nowe uszy - zajęczeć ośmielił

bym - aż dotąd osioł z palmowej niedzieli
niosąc Cię a jednak nie niedosłysząc Ciebie
daj mi nowe uszy - zajęczeć ośmielił

Całkiem wdzięczny sonecik odwołujący się do natury oraz Boga jako pasterza natury, wjeżdżającego na osiołku do Jerozolimy.
Ciekawe gry słów.
Przyjemny w czytaniu i poprawny aż do przedostatniej strofy.
Osioł, to człowiek do tej pory nierozumiejący, mający szansę na przejrzenie, a właściwie na dosłyszenie boskiego słowa. To nie zależy od długości uszu i nie ma co zazdrościć zającom.
Ale to ładna, żartobliwa modlitwa.

Pozdrawiam
Jurek

[Fałszerz komunikatów]

Witaj, droga MMS.

do snu sarny kładziesz lisy i niedźwiedzie

Rozumiem, że te lisy i niedźwiedzie gromadzone są w śnie sarny?
Za dużo czasowników o tych samych końcówkach wyrazów w tym wierszu.
I jednostajny rytm.

Siebie

Wielke litery, w obliczu braku interpunkcji, zbędne.
Rymy do poprawy.
Zabawa słowna w tytule niezrozumiała dla czytającego.

[alchemik]

Ja też uważam wielkie litery za zbędne. jednak w niektórych przypadkach, zwłaszcza jeżeli chodzi o modlitwę i zwracanie się do Stwórcy, rozumiem odstępstwo. Sam się waham, chociaż jestem niewierzący.

Cytuj:
do snu sarny kładziesz lisy i niedźwiedzie

I tu własnie kłania się brak interpunkcji. Poszerza możliwość interpretacji.
Piotrek dał się złapać na sen sarny o lisach i niedźwiedziach. Pewnie można to interpretować i tak, choć w treści to się nie odzwierciedla. A powinno się zastosować brzytwę Ockhama. Po cięciu okaże się, że sarny są kładzione do snu na równi z niedźwiedziami i lisami.

[Mms]

Dziękuję serdecznie za odwiedziny skaranie boskie, alchemik, fałszerz komunikatów. Przemyślę skrupulatnie uwagi i chętnie poprawię.Miłego wieczoru życzę.

[Leon Gutner]

Przedmówcy rzekli .
Całość mimo kilku grzeszków przeczytała się Leonowi bardzo przyjemnie .

Z przyjemnością L.G.

[Mms]

Dziękuję Leonie za wpis. Pozdrawiam ciepło.