W objęciach Eumenid

[Gloinnen]

Czas z czarnej paszczy wściekle miota
przekleństwa. Śmieją się demony;
nad głową jak nietoperz głodny
kołuje bezlitosna rozpacz.

Przyjmuję z każdym dniem od nowa
ból, który twoja dłoń wymierza.
A skoro nie do uśmierzenia,
nauczę się go mocniej kochać.

Strzaskana bliskość; wielka wina.
Za karę strącisz w mroźną przepaść.
Tam żadną siłą, choćbyś zechciał,
piekielnych maszyn nie zatrzymasz.

Aż ciało, białym krzykiem ścięte,
w okruchy lodu zima zetrze.

Wersja II

Nie! Czuję jak się we mnie otwiera jak rana
Otchłań, a tą otchłanią jest me własne serce!
(Ch. Baudelaire)

Czas z czarnej paszczy wściekle miota
przekleństwa. Śmieją się demony;
nad głową jak nietoperz głodny
kołuje bezlitosna rozpacz.

Przyjmuję z każdym dniem od nowa
ból, który płynie z twojej dłoni.
Nie umiem niczym go ukoić,
Spróbuję zatem mocniej kochać.

Strzaskana bliskość; wielka wina.
Za karę strącasz w mroźną przepaść.
Tam żadną siłą, choćbyś zechciał,
piekielnych maszyn nie zatrzymasz.

Aż ciało, białym krzykiem ścięte,
w okruchy lodu zima zetrze.


____________________
Glo.

[e_14scie]

Przyjmuję z każdym dniem od nowa
ból, który twoja dłoń wymierza.
A skoro nie do uśmierzenia,
nauczę się go mocniej kochać.

tylko w tej strofie miałabym zastrzeżenia
zbyt bliskie brzmienie rymowe na końcu każdego wersu

drobiazg taki, a burzy dobry wiersz
Glo

[Miladora]

A ja się w tej zwrotce zastanawiałam nad ostatnim wersem:
- nauczę się go mocniej kochać.
Czy nie byłoby lepiej dać:
- nauczę się tym bardziej kochać.

A tu przeszłabym na czas teraźniejszy:
- Strzaskana bliskość; wielka wina.
Za karę strącasz w mroźną przepaść.
Tam żadną siłą, choćbyś zechciał,
piekielnych maszyn nie zatrzymasz.

Aha:
Czas z czarnej paszczy wściekle miota - jakoś tak trochę egzaltowanie to brzmi.

Listeczku - a nie miałaś na myśli zbyt dalekiego, a nie bliskiego, brzmienia rymów?

Ale wiersz jest dobry, Glo, i robi wrażenie.
Na pociechę:
Za późno poznajemy, że jedyną rzeczą, której nie należy żałować, to nasze błędy. - Oskar Wilde.

Dobrego

[Gloinnen]

Dzięki, Ewo i Milu

Wiersz zaraz spróbuję poprawić, na tyle, na ile to możliwe.

- nauczę się go mocniej kochać.
Czy nie byłoby lepiej dać:
- nauczę się tym bardziej kochać.

Chyba jednak nie - tutaj chodzi o wskazanie bólu, jako obiektu - w zaproponowanej przez Ciebie wersji raczej mamy odniesienie do adresata wiersza, a nie taki był mój zamysł.

Czas z czarnej paszczy wściekle miota - jakoś tak trochę egzaltowanie to brzmi.

Miało tak brzmieć. Patetycznie:

Za późno poznajemy, że jedyną rzeczą, której nie należy żałować, to nasze błędy. - Oskar Wilde.

Łatwo powiedzieć...

Pozdrawiam,


Glo.

PS. EDYTKA: Wiersz otrzymał jeszcze motto. Teraz powinno być ok.

[skaranie boskie]

Jak chcesz to potrafisz.
Ładny wiersz i szczerze mówiąc zastanawiam się nad koniecznością poprawki w drugiej zwrotce.
Wszystkie rymy są tu dość odległe, więc jeden odleglejszy nie czyni różnicy. Po zmianie trochę mi się wypaczył sens wypowiedzi. Ale widać taki właśnie Autorka miała na myśli...

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Jak chcesz to potrafisz.

Zawsze potrafię. Czyżbyś kiedykolwiek miał wątpliwości?

Po zmianie trochę mi się wypaczył sens wypowiedzi. Ale widać taki właśnie Autorka miała na myśli...

Coś za coś.

Dziękuję i stawiam


Glo.

[Miladora]

tutaj chodzi o wskazanie bólu, jako obiektu

Wiem o tym.

Ale wybrałaś bardzo dobrze, chociaż bez myślnika powinno być, moim zdaniem.
- Spróbuję zatem mocniej - kochać.
- Spróbuję zatem mocniej kochać. - płynniejsze w czytaniu.

Dobrego, Gloneczku

[Ewa Włodek]

tyle w wierszu cierpienia - aż mrozi...Bardzo w moim guście: i treśc i forma. Poczytałam z prawdziwą przyjemnością.



Mnóstwo pozdrowień dołączam
Ewa

[Gloinnen]

Dziękuję

Pozdrawiam również. Zimowo
Glo.

[JSK]

Przyjmuję z każdym dniem od nowa
ból, który płynie z twojej dłoni.
Nie umiem niczym go ukoić,
Spróbuję zatem mocniej kochać.

To hymn napisany dla sado-maso...???