swawolny wiatr

[EdwardSkwarcan]

pląsa flirtując lekko frunie
subtelny dotyk – wiew rozkoszy
rączo z latawcem gra na strunie
włosy beztrosko burząc płoszy

w sadzie lekkoduch zaszeleści
łaskocząc liście mknie z chichotem
szalone szumiąc opowieści
śpiewnie wiruje goniąc psoty

figlarnie wzdyma trzpiot spódniczki
żartowniś śmiesząc kiecki wznosi
czarując zwiewnie kpi ulicznik
zamiata wściekle - sprząta złośnik

mknąc filuternie zajrzy w oczy
muśnie zalotnie dmąc do ucha
z pyłem zatańczy wiecznie psioczy
umyka jęcząc ostro dmucha

rączo w porywach gna papierek
hula po polach dziko śwista
szeptem usypia tuli szmerem
piórkiem ugłaska snu artysta

tumani pary mącąc głowy
śle zakochanym błogą ciszę
głaska powiewem muślinowym
i bezszelestnie ukołysze

bieliznę suszy jest za płotem
koronki ściąga i hen wlecze
moja sąsiadka przez te psoty
będzie musiała bez majteczek

[Leon Gutner]

Frywolnie swawolnie z sensem i polotem .
Żartobliwie i starannie . I tyle jeszcze można o wietrzyku napisać .
Podoba się .

Z ukłonami L.G.

[eka]

Żartobliwie i starannie

Fakt.

Ale wolę (o 100%) górzysto-dolinowe sonety.

[skaranie boskie]

Gdyby nie te majteczki sąsiadki, ani chybi bym się zaczął czepiać, że temat ograny.
A tu proszę! Wiatr, płotek. bielizna... Jak w bajce.