rehabilition

[zimny grog]

kochanie

zapomniałem twoje
zaklęcia zawsze czegoś im brakowało rzucałaś
bez adresu

twoje gesty
zawzięcie kreśliły co noc pusto magiczne
miraże

usiłowały kreować
we mnie samotnego wilka by gnał na oślep
przez step

w imaginowaną knieję
na przedgórzu w gąszczu okazały zamek pułapka
runął

zostały ci nierytmiczne skurcze w splocie słonecznym

[eka]

Podoba mi się opis relacji (oprócz tytułu z "ch").
Adresatka kreuje w swojej głowie - peel podsumowuje i uświadamia konsekwencje zaklinania go w samotnego wilka. Mózg w dobrze dobranej do sytuacji metaforyce.
Peel jest inny, jej reakcja? Arytmia serca... jest groźna, rehabilitacja - jako leczenie z urojeń, może zaszkodzić.

[zimny grog]

pozdrawiam.

być może peelka adresatka odebrała przesyłkę:):)

[Marcin Sztelak]

Smutny, może nawet gorzki liryk - podsumowanie. Być może zrezygnowałbym z kochanie na samym początku...

Pozdrawiam.

[zimny grog]

Smutny, może nawet gorzki liryk - podsumowanie. Być może zrezygnowałbym z kochanie na samym początku

to miał być tytuł, po nadaniu nowego przez niedopatrzenie nie usunąłem słowa

pozdrawiam

[Henryk VIII]

jak dla mnie - bardzo dobry, choć bardzo kłujący, ponury tekst - najpierw, choć o tym nie pisze, był wszak wysiłek wabienia , potem zwabienie i próby zaklinowania samca w mirażach, wyrwanie się z pułapki to rozwidlenie drogi i " na przedgórzu w gąszczu okazały zamek pułapka
runął

zostały ci nierytmiczne skurcze w splocie słonecznym" ---- żal obojga... Naprawdę...
Na pocieszenie - dla nich.
I dla Autora
h8

[Hosanna]

a ja czuje bunt
tyle nie-miłości
złośliwostek sarkazmu

czy całkiem niczego pięknego z tą kobietą nie przeżyłeś
aby choć perełkę zachwytu dorzucić do pełni
nawet gdy więcej było pustek i nietrafionych lub rzekomych skarbów
?
aby uwierzyć potrzebuję pełni
a zatem i dobrego

choć okruch