*** (pokłóciłem się)

[skaranie boskie]

Pokłóciłem się z deszczem
o spokój
przy tańczącym na wietrze
potoku,
pod górami co w niebo
wplątane
o pogodę potrzebną
nad ranem;
o kolory, o lato
i cienie;
o rozmokły parasol,
o ziemię.

Rzucał strugi złowieszcze
przez ciemność.
Pokłóciłem się z deszczem.

Na serio!



Camposampiero (IT)
13 październik 2010

skaranie boskie

[Leon Gutner]

Jeden z moich ulubionych tematów .
Okiełznany przez ciebie skaranie jak trza .
Sama przyjemność .

Z uszanowaniem L.G.

[Sokratex]

'Deszczem, jeszcze, złowieszcze, wietrze..." - nie, wcale nie chce wytykać
Wprost przeciwnie, lubię rymy przynależne naszemu językowi i charakterystycznie dla niego szeleszczące.
Większość unika nie zastanowiwszy się nawet, że są niczym rodowe godło.

Pozdrawiam.

[Miladora]

Ładne toto, Skaraniek.
Melodyjne, lekkie, ciekawe...

I nie mam co ścinać.

Buziaki, Tańczący z Deszczem.

[e_14scie]

łooooj
ale melodyka

brawo

[skaranie boskie]

Leonie, rozpieszczasz komentarzami


Sokratexie, masz rację z tymi rymami.
Ja też lubię takie nasze, takie ze słowiańskim rodowodem. Mocne i bliskie.


Nie płacz Miladoro.
Jeszcze się naścinasz.
Kosiarka się znalazła...


Ewo, twoje "łooooj" to jak medal na olimpiadzie.

[Miladora]

Kosiarka się znalazła...

Proszę o talony na paliwo.
Z procentami.

[JSK]

Bardzo, bardzo... Też lubię takie klimaty

[Gloinnen]

Jeden z moich ulubionych Twoich.
Ale przecież o tym wiesz.

Rzucał strugi złowieszcze
przez ciemność.
Pokłóciłem się z deszczem.

Na serio!

W końcówce udało Ci się stworzyć wspaniały nastrój.

Postawię Ci za ten wiersz
I dołączę uściski dla Fioletowej Małpy.

Glo.

[atoja]

ooo...mam winowajcę kłócił się i kłócił aż deszcz zamienił się w śnieg i teraz nas zasypie