Chełmoński

[jabberwocky]

Nikt nie malował jak Chełmoński
tej naszej czarnej ziemi ornej.
Pejzaż zasłania tu zad koński
w poświacie zorzy przedwieczornej.

Na drugim planie jest chałupa
na progu dziad i baba siedzą,
a tuż za nimi młoda dupa
i zdaje się polewkę jedzą.

Na dachu bocian osowiały
stoi na strzesze nieruchomo.
Inne już dawno odleciały
i gdzie są teraz nie wiadomo.

Kury łapczywie dziobią ziarno
bo rozsypane nierozważnie,
kruszą dziobami czarną ziemię
i jak chłop polski są poważne.

Dymy powstania już rozwiane,
snują się tylko te z ogniska.
Buty z powstańców pozdzierane
pomogą chłopu przejść ścierniska.

Tylko z tym koniem są kłopoty
nie sposób orać takim koniem.
Wierzchowiec nie zna tej roboty
dziki i oko ma przekrwione.

Już dawno nie był osiodłany
nie ciągnie brony ani sochy.
Bolą go po powstańcze rany
wiatr rozwiał jego pana prochy.

Chłop osowiały patrzy tępo
w stronę gościńca na równinie
na ziemie tak krwią przesiąkniętą,
że choć niejeden rok przeminie

chwasty urodzi zamiast zboża
nawet kartofle w niej nie wzrosną.
Na horyzoncie krwawa zorza
może się co odmieni wiosną.

[Miladora]

Niezły klimat, faktycznie miejscami jak z Chełmońskiego.
Ale miejscami, bo skopałeś go tą "dupą" i zbyt dużą ilością powtórzeń.

No to na razie

[Sokratex]

Witaj, Jabber

Kto lepiej odda słowami obraz, jak nie prawdziwy artysta malarz.

[skaranie boskie]

Chyba zapędziłeś się z powtórzeniami, co już Miladora była łaskawa zauważyć.
W przeciwieństwie do niej jednak, absolutnie nie przeszkadza mi żadna dupa, zwłaszcza młoda.
Przeszkadza natomiast poniższa omyłka.

Bolą go po powstańcze rany

Właściwie Słownik Języka Polskiego nie przewidział słowa popowstańczy, szczególnie w odniesieniu do ran. Rany odniesione w powstaniu to rany z powstania, lub (rzadziej) rany powstańcze. Zupełnie jak rany z wojny to rany wojenne, nie zaś powojenne.
Chyba, że miałeś na myśli rany odniesione już po powstaniu. Nawet jednak tworząc taki neologizm znaczeniowy powinieneś pamiętać, że "popowstańcze" piszemy łącznie.
Można by jeszcze dywagować, że to rany po powstańcach, którzy - chyba z jakiejś irracjonalnej chęci zemsty za własną porażkę - poranili biedne zwierzę.
Pomimo tych niedociągnięć, przeczytałem wiersz z przyjemnością równą doznawanej przy oglądaniu dzieł Chełmońskiego.
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Ty też malujesz Jabb - tylko słowem .
W tej postaci Leo przyjmuje słowne pejzaże .
Przyjąłem więc z radością .

Z ukłonem L.G.

[jabberwocky]

Dzięki na komentarze. Jestem malarzem, to prawda ale próbuję też pisać. Stąd moja tu obecność. Co do popowstańczych ran. Instynkt kazał mi napisać je łącznie, ale autokorektor
odrzucał to parę razy. Ustąpiłem, a nie należało.

[Gloinnen]

Moim zdaniem jednak ta dupa wyłamuje się z ogólnego klimatu i stylistyki wiersza. Jest on utrzymany w dość lekkiej konwencji, ale mimo wszystko moim zdaniem wulgaryzm pochodzi z innego rejestru językowego i tutaj po prostu nie pasuje.

Rymy w większości są bylejakie - ale znalazłam kilka ciekawszych:koniem/przekrwione; osiodłany/rany; tępo/przesiąkniętą; zboża/zorza; równinie/przeminie

Natomiast rymy gramatyczne typu: siedzą/jedzą; rozwiane/pozdzierane - to najniższa półka.

Powtórzeń sporo, co już przedmówcy raczyli wypunktować.

To ja tylko powiem, że lubię wiersze - ekfrazy (nawiązujące do innych dzieł sztuki) - więc poczytałam z przyjemnością. Bo w sumie masz sporo ciekawych, błyskotliwych obserwacji na temat obrazu Chełmońskiego, doceniam spojrzenie z przymrużeniem oka - gdyby odrobinę popracować nad formą, mógłby wyjść całkiem zgrabny wiersz.

Pozdrawiam,


Glo.