Mroczny monolog do poety w domu publicznym

[tabakiera]

Pan musi być poetą, proszę pana.
Grzywa u pana rozczochrana,
spojrzenie jakieś takie dzikie.

Pan musi być lirykiem.

Pan cierpi za miliony, proszę pana,
w tym nie zachodzi u poetów zmiana,
od wieków literaci
lubią czas cenny tracić.

A ja tancerką jestem w lichej budzie,
mijają miejsce to poważni ludzie,
co myślą o metafizyce.
Tu meta jest w praktyce.

I niech pan nie pitoli, proszę pana,
że pan przypadkiem do tej brudnej nory trafił,
że nie na nogi, lecz w podłogę pan się gapił,
że nie interesują pana ulicznice.

Przyszedłeś, czyń powinność, jak ten naród,
odrzuć bibułkę, to nie zmieni bułki smaku,
zjedz ciastko i go nie miej, drogi brachu,
poeta to nie misja, tylko zawód.

[ajw]

Świetnie by się śpiewało. Już widzę tę piękną nieobyczajną panienkę we frywolnym negliżu i tego poetę w prochowcu
Bardzo fajnie to wykombinowałaś! Brawo

[tabakiera]

W prochowcu, powiadasz?
Czemu nie?

"Niebieski prochowiec" mi się przypomniał.

Dzięki.

[ajw]

Może być w marynarce z szalikiem i błędnym obłędnym wzrokiem

[AS...]

tylko mnie tam brakuje
na mój widok zamknęliby budę
tekst w stylu "Jamy Michalika"
i podoba się...

[tabakiera]

AS - ie, napomknięcie o "Jamie Michalika" wlało miód w serce moje.

Myślałam, że Ty to głównie w miniaturach gustujesz (bez urazy). Tym bardziej cieszy Twoja aprobata.

Myślę, że by nie zamknęli budy.

Iwono - tak, szalik, marynarka, kapelusz. Koszula z lekka rozpięta, przekrzywiony krawat i sportowe buty. Tak go widzę.

[AS...]

moja miłość do krótkich utworów
ma charakter wyłącznie pragmatyczny;
jeśli utwór jest za długi
to nie pamiętam początku
kiedy czytam koniec

było nie było
jestem już zgred

[Mms]

No super Tabakiero!

Ironiczny, ciekawy, trochę gorzki.
A i refleksje każdy wyciągnie dla siebie.
Pozdrawiam serdecznie

[tabakiera]

As-ie, mam to samo od niepamiętnych czasów. Dlatego też nie piszę prozy, za długa...

Małgosiu, dzięki. Również pozdrawiam.

[Marcin Sztelak]

Super, przekornie, ironicznie, wpada w ucho. Tak bywa: my, nosiciele wyższej kultury zawsze ocieramy usta po puszczeniu pawia w centrum miasta - jak mawiał jeden mój znajomy.

Pozdrawiam.