prawie

[she]

nie umiem być
inaczej niż na pół kroku od ciebie

między nami rozwarta paszcza miasta
ściana płaczu rozpieszczonych dzieci
podniety panienek uprawiających shopping
klaksony zawsze spóźnionych
wszędzie
kurz wydeptanych zmęczonych płyt
grających wciąż te same stukoty
popędliwych mazurków
ciężkawych polonezów

między nami ptaków powietrzne tunele
ścieżki świetlne spragnionych ciem
wojny mrówek i wesela pszczół
w kaskadach rozsypanych czereśni
– rysy życiowych wędrówek

jesteś więc pół kroku ode mnie
a między nami
przestrzeń nie do pokonania

[Alek Osiński]

Główne przesłanie wiersza dobrze ujęte; to w istocie podobny
paradoks logiczny jak ten, w którym Achilles nigdy nie dogoni
żółwia i rzeczywiście im mniejsza odległość nas dzieli tym
jest trudniejsza do pokonania. Ładny wiersz, chociaż środkowym
dwóm strofom można od biedy zrzucić wyliczankowość,
a co za tym idzie, można to lubić lub nie, pewną monotonię,
co z drugiej strony nazywa się wyważenie i dojrzałość...

[Marcin Sztelak]

Ciekawy wiersz, z dominującą, aczkolwiek smutną puentą. Jak zwykle u Ciebie lirycznie i delikatnie. Jedynie tunele powietrzne ptaków bym zapisał, tak jak zapisano wychodzi dość karkołomna inwersja.

Pozdrawiam.

[ajw]

Niby blisko a jednak daleko. Ładnie opowiedziane. Podoba mi się metaforyka wiersza

[she]

Dziękuję Wam serdecznie za opinie To jest stary wiersz, więc tym bardziej cieszy to, że znalazł akceptację.

Alku, wiem, że można tekst uznać za wyliczankowy, ale taki był pomysł na niego - oprzeć go na nagromadzeniu wielości zjawisk, które choć z pozoru nic nie znaczą, to rodzą ten paradoks, o którym wspomniałeś

Marcinie, bardzo to fajne, gdy po jakimś czasie i pewnej ilości wierszy, jest się w stanie przypisać drugiej osobie cechy charakterystyczne dla jej pisania. To świadczy o tym, że ktoś zagląda, czyta i zatrzymuje na chwilę uwagę, a to jest przyjemne
Co do tej inwersji, to przyznaję, że nie zwróciłam na to uwagi. Masz rację, ale teraz zostawię już go w tej postaci.

Ajw - a mnie podoba mi się Twoja metaforyka, więc cieszę z pochwały

Serdeczne pozdrowienia !

[karolek]

Interesujące, niebanalnie ujęte. Duża mała odległość. Emocjonalna bliskość może być między mieszkańcami dwóch kontynentów, którzy znają się tylko z Internetu, a może jej całkowicie brakować między ludźmi, którzy żyją ze sobą, ale jednak obok siebie, wtedy wszystko zdaje się ich dzielić.

Pozdrawiam

[Henryk VIII]

Witaj,
piękny, mądry, z ziarenkami gorczycy wiersz. Zderzenia dwóch odrębnych przestrzeni, w sumie nieprzenikalnych. Gorycz, ale i chęć zbliżenia. Oj, chyba niejeden mógłby , kontemplując go, powiedzieć: to jest także i mój wiersz...

h8

[coobus]

Jak zawsze pod Twoim wierszem zostawiam
tym razem za rysy życiowych wędrówek

[she]

Karolku, Henryku, Coobusie - bardzo dziękuję, że czytacie

Pozdrawiam !

[eka]

Czyli cały trywialny (ludzki) i nie- (czysta natura) świat między nimi.
Jak dla mnie trochę za dużo wyliczanki w tych wersach, Iza, sorry, tylko nie pogniewaj się.
Detal jest ważny, ale paradoks najlepiej ujmować w świetle niewielu elementów, bo rozmywa się w wielości unaocznień.