Krzyk

[Mms]

/ poprawiony po poście skarania boskiego /


pragnęłam być krzykiem tym nieokiełznanym
gdy zamknięty w duszy nabiera odwagi
by dać znać o sobie pokazać że krwawi
dziwną bezsilnością wobec złego granic

wilkiem się skradają lęki szarobure
migocą cieniami jakby oswojone
zakrywają błyski i wchodzą w podwoje
ciemnego mieszkania skrytego za murem

moja wyobraźnia żąda silnych ramion
znaleźć chcę schronienie zupełnie bezpieczne
tak jak kiedyś dziecko którego nie zranią

pragnęłam zachłannie cel zdobyć koniecznie
tamę położyła jak wezbranym falom
mowa oczu twoich "bądź Judytą wreszcie!"




Tak było przed postem skaranie boskie

pragnęłam być krzykiem tym wypowiedzianym
gdy zamknięty w duszy nabiera odwagi
by dać znać o sobie pokazać że krwawi
milczącą tęsknotą okiem zapłakanym

a lęki drzemiące wilkiem się skradają
migocą cieniami budząc niepokoje
zakrywają błyski już wchodzą w podwoje
tlącej się nadziei drew nie dokładają

moja wyobraźnia gniazdeczko uwiła
wreszcie od złych myśli znajdę już schronisko
nawet i muzyka w oddali tuliła

pragnęłam zachłannie byłam bardzo blisko
tamę położyła twa wymowna mina
wyszeptać zdążyłam zbyt cicho nie wszystko

[Leon Gutner]

Ładny początek prowadzenie tematu i ładny koniec .
Forma którą lubię i tylko ciut tu za dużo oklepanych zestawień w środku wiersza .
I blisko - wszystko oraz uwiła - tuliła to nie najlepszej jakości rym .

Mimo to z ciekawością zajrzałem i przeczytałem .

Uszanowanie L.G.

[skaranie boskie]

Nie wiem, od plusów, czy jednak od minusów wiersza zacząć.
Tych ostatnich jest więcej, więc chyba nieliczne plusy zostwię Ci na osłodę.
1. Rymy!
Wołają o pomstę dokąd zechcesz. Jeśli nie są tylko gramatyczne, to potrafią - na domiar złego - przybrać najgorszą formę. Czasownikowe! Właściwe pieśniom religijnym, stąd ich szeroko znana nazwa.
2. Ograne frazy.
Dusze, płacz, nadzieje, tęsknoty... A wszystko do podane tak bezpośrednio, jakbyś czyniła wyrzuty jakiemuś podejrzanemu winowajcy, na dodatek okraszone kolokwialnym "gniazdeczkiem".

Teraz plusy.
Sonet ci to, niezależnie od tego, com nabazgrał wyżej. Regularny, choć nie górnolotny. Forma niełatwa, acz na pewno tradycyjna i na pewno rymowana. Ponadto warto podkreślić pomysł. Myślę, że wszelkie próby dopracowania musiałyby się skończyć totalną przebudową i utwór mógłby stać się nie-sonetem. Radzę - jeśli można - zostawić, jak jest, w zamian pisząc zupełnie nowy wiersz na podobny, bądź ten sam temat.

[Mms]

Dziękuję Leonie i skaranie boskie. Poprawiłam. Zapisałam się do Waszej szkółki, żeby się uczyć. Zatem pozostawienie niepoprawionego tekstu mijałoby się z celem.
Dziękuję zatem za lekcję.
Pozdrawiam serdecznie

[skaranie boskie]

Przyznam, że po zmianach nie poznaję wiersza.
Ale chyba teraz sama widzisz różnicę. Można śmiało powiedzieć: Jest sonet!
Rzadko się zdarza, że komuś się w ogóle chce zgodzić z krytyczną opinią, a co dopiero poprawić. Gratuluję!

[Henryk VIII]

SUPER! Po poprawieniu zdecydowanie wiersz nabrał szlifu. Piszesz:" wilkiem się skradają lęki szarobure
migocą cieniami jakby oswojone" - bardzo plastyczny obraz
Można z przyjemnością się zatrzymać przy utworze .
Gratuluję.
Henryk VIII

[Mms]

Dziękuję skaranie za zaliczenie.
Dziękuję również Henryku VIII za przeczytanie i wpis.
Dobrej nocy
Małgosia

[Leon Gutner]

Niesamowite .
Absolutnie teraz jest dobry wiersz .
Moje uznanie .

Z uszanowaniem L.G.

[Mms]

Dzieki wielkie Leonie.