Kaśka zza rzeki 16

[coobus]

Kaśka, którą już tak dobrze znamy, bo powraca. Kiedyś pytałem Cię o nią, pamiętam...

wstaje świtem niczym słońce
każe zakwitać pąkom

jak jej nie dostrzec, nie zamknąć w wierszu. Kaśka ma już na piętrze wielu przyjaciół. Ładnie osadzasz ją w słowach.
Skorzystam z okazji, by tu nadrobić to, co mi umknęło z powodu dłuższej nieobecności - gratuluję tamtego nagrodzonego wiersza o Kaśce, na który również oddałem swój głos.
Wyciągaj dalej kawałki życia na wierzch, bo robisz to przekonywująco, Ana

[anastazja]

gratuluję tamtego nagrodzonego wiersza o Kaśce, na który również oddałem swój głos.

- gdybyś nie napisał w komentarzu, nie dowiedziałabym się. Dziękuję coby, za głos i tę wiadomość, która jest dla mnie miła. Pozdrawiam.

Dziwne, że Fałszerz mnie ominął, nie wysyłając zawiadomienia? Jednak fałszujesz Fałszerzu.

[lczerwosz]

a jeśli nie wypłynie?

Zawsze mi szkoda Kaśki, zawsze. Daj jej czasem więcej szczęścia.

[anastazja]

Zawsze mi szkoda Kaśki, zawsze. Daj jej czasem więcej szczęścia.

ha,ha - obiecuję. Następna będzie jak chcesz. Leszku

[Henryk VIII]

za wielką wrażliwość. Piszesz: rosa dotyka policzka niezapominajki
dziś już nie płaczą - nikt ich nie zrywa" . Rośliny czują, choć inaczej niż fauna; są przecież też żywe - dane mi było kiedyś uczyć o o pewnym eksperymencie,kiedy to podłączono jakieś czujniki do rośliny, a potem ją nakłuwano - kurczyły się jej komórki - tak jakby się chciała cofnąć przed ostrzami -czuła. Dlatego staram się nie zrywać kwiatów. Piękne są tam, gdzie rosną.
Piękny wiersz

[Gloinnen]

pośród szeptu traw i pieszczot strumyka

Z tym jednak coś bym zrobiła. Obraz ładny, tylko szepty traw i pieszczoty strumyka są już strasznie oklepane. Jeżeli już chcesz wprowadzić na scenę trawy i strumyk, to zrób to w jakiś bardziej interesujący poetycko sposób.

W ogóle - według mnie - na szept i pieszczoty należy wyjątkowo uważać w liryce. A zwłaszcza w zestawieniu z wszelkimi elementami natury (szept kwiatów/drzew/chmur, pieszczoty fal/wiatru/słońca - niepotrzebne skreślić) - to synonim kiczu. Tak zdecydowanie nie należy pisać.

Pozdrawiam,


Glo.

[Ania Ostrowska]

szczęście jest jak rzeka, jeśli wypłynie na brzeg - zginie.
Prosta prawda, ale w jaki ładny sposób przypomniana. Rzeka oprócz tego, że daje życie, niekiedy także je zabiera. O ile jednak można uregulować koryto rzeki, czy my z naszą wolną wolą i nieokiełznanym apetytem na nowe doznania, chcemy i potrafimy trzymać w ryzach szczęście, kiedy nas oślepia? Obawiam się, że nie jesteśmy dość ostrożni, by nie zbliżać się do brzegów. Bliższa jestem tezy, że to korzenie kwiatów stanowią o ich pięknie. Bo w końcu od czego mamy wyobraźnię?