Gdyby nie upał

[skaranie boskie]

Gdyby nie upał

Już wyzłociły się pszeniczne pola,
lipa przywdziała ciepły zapach ziół;
w starej altance dziś strzeliłem gola.
Gdyby nie upał, to bym więcej mógł.

Staw pomarszczony lekkim wiatru tchnieniem,
pod lilią wodną cienia szuka karp;
w trawie leżymy piersią przytuleni.
Gdyby nie upał, pewnie bym cię zjadł.

Nadchodzi wieczór, słowik mąci ciszę,
w górze ktoś włączył wszystkie światła gwiazd;
powolnym ruchem ciała się kołyszą.
Gdyby nie upał, wnet by trząsł się świat.


Świtać zaczyna, choć wieczór nie minął,
poranną rosę spiłem z twoich warg;
senny skowronek ponad świat wypłynął.
Ach jakże zimno – może pójdźmy spać?




Viersen (DE)
19 lipec 2015

skaranie boskie

[lczerwosz]

oj skarańku, skarańku;
upal dowala widać, sny się widzą jakoweś ciepłe;
a szkoda tego wiersza, mógł by na konkurs.
A to było prawie równy rok temu. Dobrze jest, dobrze będzie. Na upał dobre zimne

[tabakiera]

Podoba mi się, bo jest lekki, zabawny, płynie leniwym rytmem, jak to w upał. Troszkę przerysowane i kiczowate opisy natury - w tym wypadku pasują do ironii.

Najbardziej ten fragment:

"w trawie leżymy piersią przytuleni.
Gdyby nie upał, pewnie bym cię zjadł."

No i ostatnia strofa sympatycznie zmienia klimat i zapał peela.

[skaranie boskie]

Bardzo państwu dziękuję za ratunek. Jużem myślał, że przyjdzie zimować z zerowym kontem, a tu lipiec dopiero. Miło Was gościć pod upalnym niebem.