szkło kontaktowe

[datura]

kryształowa panienka szczerzy kły
jak siostra którą dawno straciłam

to nie odprysk czy inna skaza

paznokieć sunie szkliście
aż do kanalików usznych

jak gdyby miał się zanurzyć
we mnie wydłubać lęk
na całe zło

[pallas]

Szkło kontaktowe może znaczyć to jak człowiek potrafi szybko oceniać ludzi tylko przez pryzmat tego co widać. Przypomniało mi się przysłowie "Jak cię widzą, tak cię piszą".

Tak peelka widzi ludzi, których straciła, bo może popełniła jakiś błąd, ale też ocenia tą osobę, którą teraz widzi nie przez pryzmat jak wygląda zewnętrznie, ale wewnętrznie. Widzi postać, która jest czysta jak łza, ale tylko zewnętrznie. Paznokieć to coś, co bywa niebezpieczne.
To może znaczyć oczyszczanie od zła lęków, które to nas blokują by iść naprzód.

Piotr

[Patka]

Razi powtórzone "jak", pierwsze bym zamieniła na "niczym", problem zniknie.

Reszta ok, aczkolwiek ostatnie zdanie nie brzmi mi do końca poprawnie (mimowolnie dodaję sobie "by" między "mnie" a "wydłubać"). Znaczy - chyba rozumiem zabieg, ale zgrzyta.


Pozdrawiam
Patka

[datura]

Piotrze,

dziękuję za interpretację, różni się co prawda od mojego zamysłu, ale brzmi bardzo ciekawie.

Patka,
masz rację z tym powtórzeniem, zamienię je.
Co do ostatniego zdania, to myślę, ze raczej "i" pasowałoby "mnie" i "wydłubać".

Pozdrawiam
Datura

[Marcin Sztelak]

Dla mnie, mimo że tekst jest ciekawy, to wyrwany fragment większej całości. Brakuje mi tu wyrazistości, sam nie wiem, mocno mieszane mam uczucia czytając...

Pozdrawiam.

[anastazja]

paznokieć sunie szkliście
aż do kanalików usznych

dość hermetyczny - dla mnie wyrazisty jest paznokieć, który mówi (a raczej tnie) wiele. Podoba mi się. Ma ten pazur

[Krzysztof P Nowak]

było bardzo dobrze, ale to "całe zło" w ostatnim wersie budzi moje poważne watpliwości. jest tutaj zbędnym dodatkiem z innego tekstu a właściwie piosenki

[eka]

Brr... masz talent do pokazywania i oswajania horroru, Daturo.
Najogólniej - raniące szkło (śmierć siostry) jest w kontakcie z peelką, a nawet usiłuje w całej swojej grozie zaradzić wszystkim lękom.
Niesamowity, bardzo przemyślany wiersz usadowiony na mocnych emocjach.
Brawo!