za wersami

[eka]

DSC_0608.JPG

leśne oczko
przy sitowiu cicho
kluczą sarnie ścieżki i mokre stopy
w deszczu lipiec rozkłada zielone mchy
uginają się jak niebo pod wzruszoną wodą
ostrożnie przygniatając bure obłoki

wolno piję lato

[Alicja Jonasz]

pijąc i smakując:) zaszemrały we mnie Twoje słowa, eko:)

[ajw]

Jest klimat z mchu i paproci. I w dodatku pachnie w tej Twojej mini i jest tak odczuwalnie, że poczułam miękkość mchu. Piekna miniatura

[Alek Osiński]

Opowieści z mchu i paproci. Urocze.

Jak pić lato to tylko do dna

[eka]

Przysięgam - paproci nie było, tylko sosnowy las, jeziorko, mchy, krzewinki jagód, odbicie nieba w wodzie i cisza leniwie padającego deszczu.
Dzięki kochani za podzielenie się wrażeniami.
Pozdrawiam.

[lczerwosz]

a ja mam w lesie takie oczka, choć nie mam takiego oka jak Ty. Wzruszona robi się woda, ale ostrożnie z obłokami. Te zawsze mogą się popłakać.

[eka]

może i dlatego padało? W końcu wzruszyłam stopami niemal gładkie lustro wody, przy okazji przygniatając obłoki.
Pięknie w naszych lasach, prawda?
Dzięki, Leszku, za rady.

[Marcin Sztelak]

Piękny, liryczny wiersz. I racja, wszystko, co tak naprawdę istotne ukrywa się za wersami, za słowem...

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Pięknie

[eka]

tak naprawdę istotne ukrywa się za wersami

Dzięki biegnąca... bo ja widzę swoją porażkę w próbie oddania piękna tamtej chwili.