Rozmazaniec znad cieplejszej strony powiek

[Meltemi]

Klementynka śpiewaj, śpiewaj!
Żebym nie zapomniał.

Najciemniej bywało w szufladzie - kontur fajki
skutecznie uświadamiał, że jeszcze nie paliłem
świeczek na piętnastej wiośnie. Przygarniam światłoślady,
kształty z przeciwnego brzegu miasta.

Dziewczyna w oranżerii miała słodkie
C - jak pomarańcze, zwisające (ponoć) z górnych partii
szklarni. Jeśli gdzieś istnieje raj, to na pewno tu
- ogrzewałem myśli - że kiedyś kupię sobie słońce.
I mógłbym znać na pamięć wszystkie twoje piegi,
gdyby nie garby na źrenicach. Nastomilowe.

[eka]

Świat nastoletni we wspomnieniu - bardzo oryginalna metaforyczność pierwszych doświadczeń dorosłości.
Ujmująca proza poetycka, która szuka odbicia rzeczywistości w międzysłowach, zderzeniach znaczeń, budowaniu z nich lirycznego zdziwienia.

[Marcin Sztelak]

Bardzo ciekawy, retrospektywny jak sądzę tekst, bo sporo w nim dojrzałości, najczęściej przychodzącej z wiekiem.

Pozdrawiam.

[tabakiera]

Bardzo dobry wiersz.
Niebanalna metaforyka, emocjonalność, obrazowanie.
"Nastomilowe garby na źrenicach" - kojarzą się z nastolatkiem i jego brakiem doświadczenia, a jednocześnie ze starością.

Marzenia nie do końca spełnione, wspomnienia wieczne.

PS: Dlaczego "Klementynka", a nie "Klementynko"?

[Meltemi]

Dziękuję Wam serdecznie za wizytę i słowo pod tekstem.
Tabakiero, "Klementynka" dlatego, żeby było tak bardziej swojsko.
Pozdrawiam ciepło!

[Henryk VIII]

Witaj,
i ja dołączam się do pochwał. Wiersz pachnie przeszłością. Piszesz: "kiedyś kupię sobie słońce.
I mógłbym znać na pamięć wszystkie twoje piegi,
gdyby nie garby na źrenicach. Nastomilowe." - bardzo dobre zakończenie - i niebanalne.


h8

[Eärendil]

Dobry wiersz. Fajne przerzutnie i treść niebanalna. Podoba mi się.