Roztkliwianie się nad słowem

[Marcin Sztelak]

Hannibal ante portas – proroctwo wygłaszane
po dziesiątej kawie.
Kofeina we krwi poprawia optykę,
doskonale widać ukryte.

Przed niepowołanym, złym
spojrzeniem. Magów, czarownic,
służb publicznych.

Te ostatnie polują na litery
prawa, z zapamiętaniem. Wróżbici
schowani w szafach, pomiędzy trupami, mają to
za nic.

Pieszcząc wyrazy spragnionym językiem,
tak aby uszczknąć jak najwięcej
przydechu, zanim ulecą.

Niewierne a jednak kochane
do ostatniego momentu, później już tylko
wieczność/wietrzność.

I tak dalej.

[eka]

Niewierne a jednak kochane
do ostatniego momentu, później już tylko
wieczność/wietrzność.

Cymes

A i cały ten autotematyczny wiersz zasługuje na uznanie. Chce się kiwać głową: tak, tak.

[ajw]

Przeczytałam jednym tchem co nie oznacza, że bezrozumnie. Zgadzam się z każdym słowem. Świetny wiersz.

[em_]

Pieszcząc wyrazy spragnionym językiem,
tak aby uszczknąć jak najwięcej
przydechu, zanim ulecą.

Niewierne a jednak kochane
do ostatniego momentu, później już tylko
wieczność/wietrzność.

Ten fragment szczególnie do mnie przemawia,
choć reszta wiersza też nie jest zła.

[Henryk VIII]

A dwie ostatnie zwrotki ( w tym ta jednowersowa) - cymes
h8

[biegnąca po fali]

Nie za dużo tych pochwał?
Dla mnie bomba.

Pozdrawiam.