poświat. e

[ks-hp]

szkielety drzew odbijają się od wody, szklistej powierzchni
oka. zginąłem w nim kiedyś, próbując włożyć dłoń przez źrenicę
i dotknąć zwierciadła, pod którym lubiłeś. nie jestem alicją,

flamingi rozcierają niebo skrzydłami jedynie o świcie, a śnieg
to gruba warstwa flauszu, gdzie mogłoby być cieplej niż.
podnoszę wzrok; księżyc chłodny jak kryształ soli wstaje i

rozgarnia pasma akwamaryny. już raz się rozpuścił, rzeka
nie była wtedy słona.

[Miladora]

Następny piękny obraz.
I nie wiem czemu, może przez ten klimat, przypomniała mi się książka "W zwierciadle złotego oka" Carson Mc Cullers.

A tu masz parę uwag:
- flamingi zapościerają niebo skrzydłami - rozumiem to "zapościerają", ale nie brzmi zbyt wdzięcznie. Tak, jak "zapodają" brzmi w niektórych konstrukcjach nieciekawie. Ja bym jednak zmieniła obraz na - "flamingi rozpościerają niebo skrzydłami jedynie o świcie" - świt to przecież otwarcie nowego dnia. Chyba że chcesz go zatrzeć rankiem, a otworzyć później. Ale skoro mówisz o śniegu-flauszu, to raczej zatarłabym dzień, rozpościerając niebo o świcie.

- gdzie mogłoby być cieplej niż u. - powyżej urywasz na "pod którym lubiłeś". Urwałabym więc dla konsekwencji na "niż", bo to "u" nic nie wnosi właściwie, więc po co dopowiadać w taki sposób.

I pytanie - masz "jeszcze wstaje (księżyc)", a zaraz potem "już dawno się rozpuścił" - to nie brzmi zbyt logicznie. Tu by się większa spójność przydała.

A teraz dobrego dnia

[ks-hp]

Milka, a tak może być?

[Miladora]

Milka, a tak może być?

Może.

Z jedną uwagą:
- księżyc jak kryształ soli, jeszcze wstaje - bez "jeszcze" bym widziała. Klarowniej.

[Gloinnen]

Veni, vidi, legi.

[Alek Osiński]

I mi się bardzo podoba. Podobnie jak Mila
uważam że bez jeszcze, będzie lepiej.

Pozdrawiam