Tarnina

[misza]

Zamknięta w sobie, gęstwina tarniny
żywi się kurzem znad piaszczystej drogi
w ciężkiej gorączce poparzonej ziemi.

Splotła ramiona, zajęta swoimi
sprawami marzy, by rozmawiać z Bogiem,
lecz On z nią nigdy słowa nie zamieni.

Wstydzi się cierni ułomnego ciała,
chowa pod liśćmi trujące owoce;
zawsze samotna pośród innych roślin.

Bardzo więc pragnie, żeby ją odnalazł
i wziął do siebie niewidzialny ojciec,
tam, gdzie czekają wszystkie starsze siostry.

[Liliana]

Myślę, że Bóg pamięta i o tarninie, chociaż ona taka pospolita i cierpko-gorzka.
Pozdrawiam

[misza]

Powinien pamiętać.
Jest tego godna.
Z pozdrowieniami

[Henryk VIII]

Hejka,
wiersz - jak to u Ciebie - bez skazy. Ale widzę tu brak jakże dla Ciebie charakterystycznej podskórnej ironii Nowość to, no i układ rymów też nieczęsty...
h8

[misza]

Wasza Wysokość!

Ten układ rymów stosuję dość często, lecz rzadko publikuję
takie wiersze.
Brak PODSKÓRNEJ IRONII? Święta prawda.
ale przecież pisałem o mojej tarninie

[Leon Gutner]

Boska tarnina .
Kolejny boski wiersz Miszy .

Z ogromną przyjemnością .

Ukłony L.G.

[misza]

Żadnej boskości.
Zwykły wiersz o ludziach
Z pozdrowieniami