Nabokov

[Alek Osiński]

Cudowności dziecięcego świata najpełniej potrafią
wyrazić się na kolanach - czekają długie sesje
przybliżania chronologii. Tamte brzegi wysupłane
z podmuchów wiatru i słonych zastoin, zrosły się

ze sobą, przechodząc światłem i miękka purpura
zasłon ślimaczeje na oczach. Przypływ lepiej zostawić
jednak poza, pod przykrywką świecących dystynkcji
ojca, przestawiającego zgrabnie zapałki w czasie.

To chronofobia cierpiących na klątwę Ondyny;
a może tylko niepamięć, łapie niezdarnie oddech
pod mleczną mgiełką matczynych wyjaśnień,
którym już nigdy nie będzie końca.

[Henryk VIII]

Bardzo dobry, kolejny tekst. Piszesz: 'Przypływ lepiej zostawić
jednak poza, pod przykrywką świecących dystynkcji
ojca, przestawiającego zgrabnie zapałki w czasie.

To chronofobia cierpiących na klątwę Ondyny;
a może tylko niepamięć, łapie niezdarnie oddech " - cóż mi rzec - jak dla mnie kandydat na wiersz miesiąca. A póki co wspaniały akcent na zakończenie dzisiejszych wędrówek po Piętrze.

h8

[em_]

a może tylko niepamięć, łapie niezdarnie oddech
pod mleczną mgiełką matczynych wyjaśnień,
którym już nigdy nie będzie końca.

-pięknie

[Marcin Sztelak]

Co tu dużo gadać, doskonały wiersz, chociaż za Nabokovem nie przepadam.

[Ania Ostrowska]

Smutno się robi pod wpływem tego wiersza, wracają niewygodne myśli, zapomnienia, swędzą stare blizny. Niesamowicie obrazowy wiersz, z perspektywy kolan, zarówno tych z wesołego patataj, patataj, jak i bolących od klęczenia w kącie.

[eka]

Mnóstwo treści, literackich aluzji i zapewne chronofobii (znaczący neologizm) peela.
Nabokov miał specyficzne rozumienie pamięci, kreatywne choć jednocześnie mocno bazujące na faktach.
Choćby edytowanie przez niego kolejnych wydań autobiografii.
Całe życie ubolewał nad zabraniem mu przez bolszewizm możliwości powrotu do magicznych miejsc dzieciństwa.
Ale Ty nie o tym.

W Tamtych brzegach zamykasz lęk. Przywołanie klątwy Ondyny bardzo go wzmacnia.
I na nic wyjaśnienia, kiedy się dalej boimy w tamtym czasie. I teraz, ale inaczej - czasu.
Wiersz refleksyjny, klimatyczny, do dłuższego zatrzymania.
Innych niemal nie piszesz

[Alek Osiński]

Nabokov na pewno jest kontrowersyjny, sam mam wobec niego
mieszane uczucia. Ciekawym jednak pytaniem jest na ile pamięć
może być kreatywna? Bo że stara się być, to raczej nie budzi
wątpliwości...

Dziękuję za komentarze

[anastazja]

Lubię Nabukowa - Wiesz, w umiera­niu naj­straszniej­sze wy­daje mi się to, że człowiek jest zda­ny tyl­ko na siebie.
Wiersz prowadzi do zadumy i refleksji. Czasem potrzebnej.

[Bożena]

Z zaciekawieniem- wiersz zatrzymuje - pozdrawiam

[Alek Osiński]

Czasem potrzebnej.

Oj Chyba nawet częściej Anastazjo;)

Dzięki Wam za przystanięcie