przedwiośniec

[Miladora]

kiedyś skończy się zima wiosna zatrze jej pamięć
ślady butów na śniegu powędrują do nieba
szafa połknie okrycia i futrzane kołnierze

pomarszczone jabłuszka przechowane pod sianem
stracą zapach a wzory na ozdobnych talerzach
znowu przejrzą na oczy drobnolistnym zaściegiem

błyśnie promień odbity szkłem obrazu na ścianie
zamigocze i zgaśnie jakby tylko zamierzał
spleść na chwilę istnienie z zaokiennym powiewem

kiedyś skończy się zima i zimowa asceza
szare pryzmy stopnieją na ulicznych obrzeżach
wiosna wpisze znów trwanie innym słońcem i niebem

[skaranie boskie]

Nie rozumiem wiecznych malkontentów.
Jeszcze wczoraj narzekali, że nie ma zimy, że do bani tak bez śniegu, a dziś - ledwo gdzieniegdzie sypnęło, już im zima zła i do wiosny by się garnęli.

A swoją drogą to nawet niezłe wiersze mogą z takiego malkontenctwa powstać, czego dowodem powyższy.
Na pohybel zimie więc

[Ewa Włodek]

ano, będzie tak pięknościowo, jak piszesz, Miladoro...


Z uśmiechami i serdecznościami...
Ewa

[Gloinnen]

kiedyś skończy się zima i zimowa asceza

Chciałabym w to uwierzyć.

Według mnie to piękny wiersz. I optymistyczny. I tak jak lubię - zmysłowy, obrazowy, pełen niezwykłych nastrojów. Na ogół przemijanie nasuwa smutne refleksje, u Ciebie - wręcz przeciwnie, upływ czasu jest źródłem nadziei.

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

już im zima zła i do wiosny by się garnęli.

A co, pomarzyć sobie nie można, Skarańku?
Poza tym wiosna to jak odrodzenie się po śnie zimowym - jak nowe nadzieje, nowe życie po przerwie.

Dzięki, Małpeczko

Ewuńku - buziak w podzięce i

Glo - trafiłaś w sedno.
Dzięki serdeczne

I Wasze zdrowie, kochani

[Leon Gutner]

Tylko czekać wiosny .
Z takimi wierszami to pestka .


Z uszanowaniem L.G

[Miladora]

Z podziękowaniami, Leonku.

Miłego wieczoru

[Nicol]

Ano to nic tylko czekać na to piękne - kiedyś

[ble]

Biję brawo pięknie, składnie, a pierwsza strofa wprowadza wspaniałą poezję (ślady butów, szafa, która połyka). Zgłosek Ci nie liczę, bo na pewno nad tym panujesz, ale mam małą wątpliwość

przejrzą na oczy - wydaje mi się to bardzo potoczne i niepoprawne językowo. Utarło się tak mówić, ale w wierszu nie brzmi. Przy zaściegu też pomarudzę.

Forma wiersza lekka jak tchnienie wiosny. Gratuluję

[Miladora]

Z podziękowaniem, Nicol.

Dzięki, Ble - bardzo lubię, gdy się ktoś przyczepia i zmusza mnie do myślenia.
"Przejrzą na oczy" to faktycznie zwrot, który kiedyś był zwrotem potocznym, ale dzisiaj słyszany jest już coraz rzadziej.
Myślę, że nie jest on kolokwializmem w sensie pospolitych określeń. Dla mnie ma tu poetycką wartość związaną właśnie z tym obrazem talerza, malowanego w drobny kwiatowy wzór i listki. To stary talerz, na którym leżą jabłuszka. Kiedyś w zimie nie można było ich kupić, a odmiany "zimowe" trzymano w chłodzie, w skrzynkach wypełnionych sianem. Wraz z upływem zimy marszczyły się i znikały z talerza - wtedy znowu ukazywał się jego wzór i talerz przeglądał na oczy.
No i "zaścieg" - to neologizm, oczywiście.
Haft w drobne kwiatuszki - ścieg za ściegiem - no i zaścieg. Stopniowe wyłanianie się wzoru.
Ale zdaję sobie sprawę, że nie wszystkie środki muszą się podobać.

Dobrego dnia, Dziewczyny