spopielenie

[Eärendil]

refleksyjny i piękny tekst

zaczekaj aż dopali się wstyd
wystudzonego popiołu nie rozsypuj
uczynię go relikwią
w naczyniu opróżnionym z bezdechu i krzyku
schowam za szkłem przezroczystych godzin
których mi nie brakuje

dopiero wtedy przyjrzę się tak naprawdę
swojej dotąd słabości
swojemu do niedawna niezdecydowaniu

wszystkim innym popiołom tego świata

ten fragment jest najlepszy

[coobus]

trochę zgrzyta przy czytaniu, to "tak naprawdę" w końcowej części,

Przypatruję się temu fragmentowi moim okiem. Można zrobić kosmetyczne cięcie, ale nie dostrzegam takiej potrzeby. Nie uważam tego zwrotu za wypełniacz, odgrywa swoją rolę. Ja przynajmniej ją czuję. Niemniej za uwagę dziękuję, pomaga w zrozumieniu spojrzenia odbiorcy, do którego sam nie mam dostępu. I tak właśnie będę się temu fragmentowi podejrzliwie teraz przyglądał, mimo innego własnego spojrzenia. Dziękuję i pozdrawiam, Aniu

elka, earendil - Wam również dziękuję

[Ania Ostrowska]

Nie uważam tego zwrotu za wypełniacz,

i ja też nie - nic takiego nie powiedziałam, ani nie miałam intencji zasugerować. Chodziło mi o to, że zwrot "tak naprawdę" jest zaczerpnięty z języka potocznego; odnoszę wrażenie, że w wierszu samo "naprawdę" mogłoby dla oddania sensu wystarczyć.
Ale jak słusznie zauważyłeś, jest to wyłącznie moje subiektywne spojrzenie, którym jedynie chciałam się podzielić.
Pozdrawiam też

[coobus]

jest to wyłącznie moje subiektywne spojrzenie, którym jedynie chciałam się podzielić.

I bardzo dobrze. Jest OK. Miłego wieczoru, Aniu