mój sierpień moje niebo

[iTuiTam]

• • • Mój sierpień
      Moje niebo
      Konstelacje barw i palety gwiazd przemyślne
      najpierw mnie samej dane
      drogi ścieżki zamglone
      mleczne z nazwy
      później na nas
      spadające morze światła
      koncert życzeń
      nasz wszechczas
      
      Jego sierpień
      Jego niebo
      Nad ranem
      stukające kasztanem w szare okno
      rozdwojony świat
      kraju którego już nie ma
      nie był może wcale
      zabłąkany jedynie w historiach
      i bajkach dla niegrzecznych dzieci
      ''A w sklepach nie było żadnych zabawek
      ani cukierków tylko ocet i kornfleksy
      tatuś cię zobaczył jak
      miałeś dni dziesięć
      a w telewizorze pokazali pióro
      gęsie''
      
      Nasze sierpnie
      Nasze nieba
      Nie bać się przyszłości
      to tylko los papierek w kratkę
      wyciągnięty z leninówki twojego dziadka
      wyprowadził nas za rękę za nos
      jak mu przykazano
      i dalej krąży po swoich podwórkach
      tym-czasem pokrętnie a innym na wprost
      
      Przeszłość?
      w gazecie
      na krzyż przewiązana szpagatem
      na najwyższej półce będzie
      o sobie pamiętać i czekać
      
      Dzisiaj?
      Mój sierpień
      Moje niebo
      Lwy ryczące
      Słońca końca lata
      
      
      iTuiTam
      kiedyś

[eka]

Moje, jego - maleństwa, nasze... moje.
Refleksyjny wiersz zodiakalnego Lwa. Warto było poznać liryczną kronikę z niesamowitą pointą.
Elu... za Ciebie

[em_]

Jak zwykle u Ciebie, tekst bardzo zobrazowany.
Przeczytałam z zainteresowaniem.
Pozdrawiam

[karolek]

Jesteś Mini-kosmosem. Mini-wielkim wybuchem. Mini-historią. Masz swoje Mini-księżyce i Mini-słońca.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Jak dla mnie wiersz nazbyt pełny, bardzo niewielkie pole manewru pozostawia czytelnikowi. Strasznie mnie też uwiera jego konstrukcja, odnoszę wrażenie, że przypadkowa. I to by były wszystkie minusy, bo obrazowanie bardzo dobre, chociaż ja bym te obrazy umieścił w 2, może 3 utworach.

Pozdrawiam.

[iTuiTam]

Moje, jego - maleństwa, nasze... moje.
Refleksyjny wiersz zodiakalnego Lwa. Warto było poznać liryczną kronikę z niesamowitą pointą.
Elu... za Ciebie

Dziękuję, Ewo.
i też

Jak zwykle u Ciebie, tekst bardzo zobrazowany.
Przeczytałam z zainteresowaniem.
Pozdrawiam

Dziękuję za komentarz, em. Również pozdrawiam.

Jesteś Mini-kosmosem. Mini-wielkim wybuchem. Mini-historią. Masz swoje Mini-księżyce i Mini-słońca.
Pozdrawiam

Jak każdy człowiek, Karolku. Chociaż nasze Mini-kosmosy i ich atrybuty dla każdego rodzą się inne.
serdecznie

Jak dla mnie wiersz nazbyt pełny, bardzo niewielkie pole manewru pozostawia czytelnikowi. Strasznie mnie też uwiera jego konstrukcja, odnoszę wrażenie, że przypadkowa. I to by były wszystkie minusy, bo obrazowanie bardzo dobre, chociaż ja bym te obrazy umieścił w 2, może 3 utworach.

Pozdrawiam.

Dziękuję, bo jakżeby inaczej, za czytanie i komentarz. Cenię każdego Czytelnika i każdy indywidualny odbiór.
Piszesz o przypadkowości konstrukcji. Spróbuję się 'obronić'. Wyobraź sobie, że siedzisz w jakimś 'kosmicznym' kasynie, w którym kładą przed Tobą potasowaną talię kart...

odpozdrawiam ciepło
iTuiTam

[anastazja]

Przeszłość?
w gazecie
na krzyż przewiązana szpagatem

podoba mi się ta przeszłość przywiązana szpagatem
też mam kilka takich.
Przypomniałaś lata, mojej młodości...Elu wielkie brawa

[biegnąca po fali]

Przedobrzyłaś. Oczywiście jak dla mnie. Czyta się bardzo szybko, na jednym wdechu
i w pewnym momencie zaczyna brakować sił i powietrza. Słowa się plączą, rozmywają...
Myślę, że gdyby go troszkę "oskubać" było by super.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Może faktycznie Biegnąca ma rację, chociaż mi akurat nie brakuje
oddechu, w sumie taką językową potoczystość można uznać
za swoistą dykcję, właściwą np. "Lwom", a każdy czyta przecież
przez rytm własnego ciała i umysłu. Ten cytat z piórem gęsim
pięknie wpleciony...

[Henryk VIII]

Witaj,
Wiersz mówi:
- barwami; sporo ich mleczność , świetlistość i złotość słoneczna, błękitność nieba, brązowośź i rudośc kasztanów, pstrokatośc cukierków ( których brak), etc...
- splataniem się czasów - jest przeszyły, teraźniejszy i przyszły - każdy z nich ma racje bytu, własne miejsce oraz prawo do głosu
- refleksją nad byciem ( w otoczeniu natury) , przemijaniem oraz refleksją nad kondycją człowieka i tym co było, jest albo jest/ było/ będzie możliwe
Piszesz:" rozdwojony świat
kraju którego już nie ma
nie był może wcale
zabłąkany jedynie w historiach
i bajkach ..."

Utwór - jak zazwyczaj u Ciebie - osadzony i w cyklach pór roku, i też w triadzie : ' człowiek - natura - wyobraźnia" ---- wspaniały
Pozdrawiam przedjesiennie!
h8