Wartość słowa

[Marcin Sztelak]

Z góry przepraszam miłośników,
ale to jest wiersz antypoetycki.
Oczywiście niemożliwe, więc to jest proza,
ubrana w cudze piórka.

*

Prawo zachowania masy traci wartość
na zamkniętym podwórku kamienicy
numer siedem – szczęśliwa liczba, jednak
Więzienie.

Tutaj świat jest aż nadto prawdziwy,
linearnie spięty w punktach odniesień.
Do nierzeczywistości.

Ale to są niuanse, niepodlegające wycenie.
Przynajmniej przed trzynastym (słowem, wersem,
dniem, miesiącem) – pechowa liczba, jednak
Wolność.

*

Z dołu też przepraszam. Najmocniej,
być może dokładnie w środek.
Rzeczy.

[eka]

Ostatnie wiersze z cyklu: po co i jak piszę, prawda?
Szukanie ratunku w symbolach z autoironią bez cienia uśmiechu, czyli kąśliwie.
Lubię Twoje wiersze, cenię przemyślenia, od których mogę się czasami dystansować
Zatem uśrednionego środka przepraszać nie musisz.

[Maciek.J]

proza poetycka też może być ciekawa
pod warunkiem ,że jest właśnie p o e t y c k a

o to właśnie chodzi

[Henryk VIII]

Hejka;
primo - to wiersz ( bez " z góry"!); czy jest tutaj przewrotność i czy jest tu puszczone oko - czy tylko żywa uczciwość schwycenia się myślą za własny tekst - nie wiem.
Ale jest on ważny i mówi.
Czy zapisy na marginesach ( tak jako czynili to cadykowie, gdy idzie o Torę - nie wiem...)
Tak czy siak - ciekawie..

h8

[alchemik]

A jednak poezja.
Może poezja goryczy.
Dotyczy rzeczywistości metafizycznej wpływającej na fizyczność.
Czyli normalka dla uwięzionych w sobie i punkcie ludzi.
Podwórko studnia i mieszkanie nr 7.
Kto tam egzystuje tracąc masę fizyczną?
Przesądy wynikają często z obserwacji liczb.
Choćby taka siódemka.
Odkryto, ze stała się magiczna, ponieważ ludzie nigdy nie potrafili ogarnąć policzalnie zbioru większego niż siedem.
Poza tym jest liczba pierwsza tak jak trzynastka.
Ale to dygresje.
Ty też je czynisz w wierszu.
A ten jest wierszem o uwięzieniu w chorym ciele, chorym miejscu, chorej rzeczywistości.

Ciekawy