Granda

[biegnąca po fali]

Sen wymyka się spod powiek.
Zmarli schodzą z nieba i obrazów,
później krążą wokół trumny. Tłum.

Też mam zamknięte oczy. Na policzkach piegi,
kilka blizn. To zbyt mało żeby umrzeć.

Pory roku zmieniają się.
Za oknem śnieg to znów skwar topi
asfalt. Na drodze płaczki.

Z sufitu, niczym śnieg, spada popiół,
więc formuję kulki i rzucam w puste
ramy. Wypełniają się skruchą.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry wiersz, chociaż to dość smutny temat. Cóż, otaczają nas umarli i są w przewadze...

Pozdrawiam.

[alchemik]

Sny o śmierci?
Mi się raczej nie zdarzają.
A już nigdy nie śniło mi się, że spoczywam w trumnie.
Wiem, że ty tak symbolicznie, metaforycznie.
A jak powiedział Marcin, zmarłych jest o wiele, wiele więcej niż żywych.
Pozostaje po nich tylko pamięć lub niepamięć.
A choć ich nie ma, to i tak krążą wokół.

Kilka zadrapań, to zbyt mało, żeby umrzeć, choć w sprzyjających, niesprzyjających momentach durne myśli o śmierci potrafią nachodzić niespodziewanie.
Pozostaje tylko skrucha, że nachodzą.

Faktycznie smętny temat.
Ale tacy juz jesteśmy. Raz smutek, raz euforia.

Po śnieg, powinien być chyba przecinek.

Pozdrawiam
Jurek

[elka]

Sen wymyka się spod powiek.
Zmarli schodzą z nieba i obrazów,
później krążą wokół trumny. Tłum.

Moja wyobraźnia jest w przerażeniu, obraz z koszmaru. Straszne. Dalej też nie lepiej, popiół z sufitu... Nie kupuję tego. Sorry.

Pozdrawiam.elka.

[biegnąca po fali]

Marcinie, Jurku - dziękuję


elko - życie to nie bajka

Pozdrawiam.

[Henryk VIII]

No tak... Sporo nam się wymyka. Piszesz " Na drodze płaczki." --- więc jednak śmierć ( czyja?) , bo kiedy płaczki , to już jednak wiadomo...
Wszyscy jesteśmy śmiertelni ...
Bardzo dobry pesymistyczny tekst
h8

[Alek Osiński]

Dobre!

"W środku chyba ja" - to jedno zdanie przeszkadza mi w odbiorze,
wolałbym związek - Tłum. Też mam zamknięte oczy - między tymi dwoma
zdaniami jest piękne napięcie...

[biegnąca po fali]

A wiesz Alku, że masz rację? Podoba mi się Twoja propozycja.
Szczerze mówiąc wyczuwałam mały zgrzyt w tym miejscu ale nie wiedziałam
co z nim zrobić. Dziękuję

[alchemik]

Alek zobaczył coś, co i ja widziałem, a jednak nie dostrzegałem.
Tłum zmienia perspektywę.
I powoduje zmianę rytmu. W tym wypadku hamuje, bo krótki, choć mnogi.
Trzym się tej fali.

[biegnąca po fali]

Obiema rękami Dziękuję.