dezynsekcja

[biegnąca po fali]

moje wiersze są robaczywe jak tegoroczne śliwki

znów nie mam gdzie podziać oczu
i rąk więc jedną zapałką spopielam swój świat

ogień liże skórkę korytarze
drążone w tkance prowadzą donikąd
podsycam żar aż obejmie pulsującą pestkę

później zgaśnie

[alchemik]

Dzieło poetyckie jako owoc, to prosta lecz smaczna metafora.
Powiadają pierwsze śliwki robaczywki.

Myślę, że twoje nie są już takie pierwsze.
No i po cóż ta autoironia?

Wiersze o twórczości, zwłaszcza własnej, to już trochę banał, nie uważasz?
Chyba że dotrze się do jądra, pestki, która ma wydać drzewo doskonale owocujące.
Odrobina pesymizmu w twoim wierszu.
I tu, wracam do inspiracji.
Cały świat rzeczy, zdarzeń, legend.
Światy za lustrem, mgławice i podziemia.
Po prostu wybierz się w podróż.
Masz czym.

A robaczki zostaw, nie karaj ich za to, że też chcą posmakować twoich wierszy.

Jurek

[biegnąca po fali]

Jurku, jaki autor takie wiersze

[alchemik]

Jurku, jaki autor, takie wiersze.

To akurat nie ulega wątpliwości.
Ale w takim razie, chciałbym poznać autorkę.

[biegnąca po fali]

Miałam na myśli banalność

[Lucile]

jedną zapałką spopielam swój świat

nie spopielaj, lubię czytać Twoje wiersze

Pozdrawiam
Lucile

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Lucile

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Trochę chyba przegadany ten wiersz biegająca Ewo,
zaimki wydają mi się niepotrzebne, ale myślę, że można go udoskonalić,
a będzie dobrze, np. zacząć - wiersze robaczywe jak tegoroczne śliwki
i skończyć na "pulsującej pestce" - synonim serca jak mi się wydaje,
bo że "później zgaśnie" to oczywiste, nadmiar w tym przypadku...

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

E tam banał, dlaczego nie pisać o własnej twórczości, przecież piszemy przez pryzmat siebie właśnie, więc?
Mnie wiersz bardzo pasuję, może poza niepotrzebną przerzutnią i rąk.

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Alku - przegadany?

Marcinie - zgadzam się co do przerzutni i uwagi odnośnie banału.


Pozdrawiam