wojażer

[biegnąca po fali]

znaczę tyle co nic
gdzieś pode mną strzeliste wieżowce
i ulice owinięte wokół nich
ciągną w dół stających na palcach

zawsze sam
nawet gdy dookoła tłum
płynie nieprzerwanie w kierunkach
wyznaczonych przez słońca
wschodzą i zachodzą z wrodzoną rutyną
wsiąkają w krajobraz

tak cicho
tu gdzie dotarłem
mgła bezszelestnie obkurcza świat
niebo uderza do głowy
i spójrz

na sąsiedniej skale
przysiadł bóg
spokojnie struga kolejnych świętych
a może tylko odpustowe anioły

[alchemik]

Cudownie, Ewa!
Na razie tyle.
Ale nie martw się, wrócę i skomentuję.

[biegnąca po fali]

znaczę tyle co nic
gdzieś pode mną strzeliste wieżowce
i ulice owinięte wokół nich
ciągną w dół stających na palcach

zawsze sam
nawet gdy dookoła tłum
płynie nieprzerwanie w kierunkach
wyznaczonych przez słońca
wschodzą i zachodzą z wrodzoną rutyną
wsiąkają w krajobraz

tak cicho
tu gdzie dotarłem
mgła bezszelestnie obkurcza świat
niebo uderza do głowy
i spójrz

na sąsiedniej skale
przysiadł bóg
spokojnie struga kolejnych świętych
a może tylko odpustowe anioły

Oskubałam trochę

[alchemik]

Wiesz, chyba number two.
Ale ja się nie znam.

[biegnąca po fali]

Taaa. Jasne

[alchemik]

Wybacz, ale nie mogę zaglądać wszystkim do głowy.
Niektóre są piękne, ale po niektórych mam kaca przez tydzień.
Całe szczęście, że nie pamiętam wtedy, gdzie zaglądałem.

Co do twojej, nie muszę się opierać.

[biegnąca po fali]

Zabrzmiało groźnie

[alchemik]

Eee tam. Strachy na Lachy.

[em_]

Interesujący, delikatni zrytmizowany tekst.
Bardzo dobrze się czyta.
Na pewno wrócę

[Marcin Sztelak]

Ooo, właściwie powinno wystarczyć za komentarz. Piękny wiersz, zaczyna się dość niepozornie, ale to dobrze, bo ten początek podkreśla to co później, aż do rewelacyjnej ostatniej zwrotki.



Pozdrawiam.