Kolejny obrazek z torebki

[elka]

Musiałam pojechać do Warszawy.
Własnie się ukazał, na deskach Teatru Narodowego, wyjątkowy spektakl. Zwiastun zapowiadał niesamowite wrażenia. Ponoć scenariusz napisał sam odtwórca głównej roli. Człowiek, który nigdy nie zdjął maski...
Gasną światła, oświetlając jedynie scenę, no i się zaczęło.
Siedziałam wbita w fotel, nie wierząc do końca w to, co widzę.
Nie, deptany przez krowę o imieniu Tak, rozpuścił język poza granice przyzwoitości, patrząc jej przy tym prosto w oczy, bo oczy są najważniejsze. Raptem Tak, zaczyna wymiotować, odór jest odrażający, dociera nawet do ostatnich miejsc. Teraz zlizuje wymiociny z twarzy Nie...
Przepycham się między innymi w drodze do wyjścia. Jeszcze słyszę muzykę z archiwum x i brawa. Ktoś krzyczy bis.
Nareszcie łapię głęboki oddech. Świeże powietrze, już dobrze.
Kolację oczywiście szlag trafił.
Obrazek chowam do torebki. Po powrocie pokażę znajomym kawałek współczesnej sztuki, tylko nie wiem przed, czy po kolacji...

[nie]

(treść usunięta z powodu zmiany treści opowiadania)

[refluks]

...

[Lucile]

a ja, przy tym drugim obrazku wyjętym z torebki (swoją drogą ciekawe, jakie torebki elka preferuje,
czy w stylu "angielskiej królowej", czy wytworne kopertówki, czy pojemne kuferki,
czy może nonszalanckie "worki" zarzucone na ramię), uśmiechnęłam się.
I nawet nadmiar womitowania mnie nie odrzucił.
Zgadzam się z nie, ten tekst jest lepszy i jako swoista riposta - dowcipniejszy.

Serdeczności elka, a co jeszcze chowasz w torebce?
Lucile

[elka]

Lucilko, szczerze mówiąc nie wiem, ile mam torebek, no cóż mam na tym punkcie niezłego bzika, na ogół dostosowuję torebki do ubrania. Są więc i kuferki, i trochę angielskiej królowej. Nareszcie mogę z kimś pogadać o modzie, przy tym ten tekst traci na wartości, jeżeli takową posiada. Dziękuję Ci serdecznie.

Nie, ten tekst Ci się podoba, bo jest o Tobie. Jako jednostka narcystyczna poczułeś komfort...

Refluks, żadnego z tych tekstów nie pisałam na konkurs. W pierwszym chodziło mi o to, że fajnie spotkać się z ludźmi, których zna się jedynie wirtualnie, a jeśli na dodatek budzą ciepłe, przyjazne emocje, to czego chcieć więcej?

Pozdrawiam.elka.

[nie]

(treść usunięta z powodu zmiany treści opowiadania)

[Lucile]

Nareszcie mogę z kimś pogadać o modzie, przy tym ten tekst traci na wartości, jeżeli takową posiada.

Elu, nie chciałam odwracać uwagi od Twojego tekstu

Przyznać jednak muszę, że ogromnie spodobał mi się tytuł Obrazki z torebki
Daje szerokie pole do wyobraźni i interpretacji.
Obrazki, obrazeczki - takie migawki - spisywane na gorąco.
Może napiszesz cykl takich obrazków. Co Ty na to?

A torebki, no cóż - nigdy nie za dużo, tak samo, jak butów? Nieprawdaż?
Ostatnio maluję sobie paznokcie w kolorze torebki, jaką wybieram na dany dzień - taka aberracja.

Pozdrawiam, miłego wieczoru
L

[elka]

Ostatnio maluję sobie paznokcie w kolorze torebki, jaką wybieram na dany dzień - taka aberracja.

Gdy to przeczytałam, wpadłam w zachwyt, bo ja też, co prawda teraz jest duża swoboda kolorystyki, więc mam kilka kolorów, prawdziwa wygoda i frajda.

Jeżeli chodzi o cykl, to pomyślę.

Ja również Ci życzę miłego wieczoru.

[skaranie boskie]

Myślę, Elko, że nie powinnaś - zarówno w tej opowieści, jak i w poprzedniej - operować nickami, bądź imionami. Szczególnie w tej, gdy chcesz w jakiś sposób ośmieszyć nie.
Kiedyś, przy okazji pojedynku z Patką, oboje popełniliśmy opowieści o pewnej warszawskiej knajpie i spotkaniu w niej z grupą znajomych i chociaż akurat padały tam same superlatywy, powstrzymaliśmy się od nazywania ich po imieniu. Tego powinno się unikać, chyba, że ma się ambicje napisać powieść autobiograficzną.

[elka]

Nie myślałam jeszcze o powieści autobiograficznej, ale kto wie, to jest ciekawa myśl.

Jeżeli chodzi o posługiwanie się imionami i nickami, masz całkowitą rację - zapomniałam się, za co przepraszam i już biegnę poprawiać.

Pozdrawiam.elka.