pycha szycha

[Napoleon North]

wolałbym prościej
zakamarkiem duszy
napisać wiersz który mnie poruszy
dogłębnie przyznać racje słońcu
zatrzymać czas nad wodą przejrzystą
zataczając kręgi po kaczkach na lustrze
gdy czasami za chmury schowa swą powiekę
słony goniec waleczny Potopu

szczury wyżarte suchą pastelom
bez trutki na ich brzuchy
suną tak jakby od niechcenia
spowite mglistą strachem przesiąkłą mogiłą
w pierot zabazgrane na lichwy fartuchu
zamilkłe ospałym trzy tonowym głosem
ten umarł kto umarł życia nie przelewał

przyjdzie mi liczyć żebra białym kiełkom
w zastygłym wczepione asfalcie
nie ma końca tułaczka tułacza
zasnutego w powietrzu bez tlenu

[alchemik]

No i masz ciekawą metaforyczną odsłonę, NN.
Ja, jak to ja, pewnie bym oskubał twój wiersz z niektórych dopowiedzeń.
Ale niedopowiedzeń jest więcej, jakaś dynamiczna równowaga jest.

Przyznam więc, że mi się podoba ten manifest.

Jurek

A'propos Prometeuszów z Twojego podpisu.
Nie pamiętam czy już Ci o tym mówiłem.
Lucyfer jest z nich najważniejszy, bo dał nam wiedzę i zrozumienie, czyli ogień poszukiwań własnych.
Ale zawsze, to jest jedna i ta sama osoba, która buntuje się na zastane.

[Henryk VIII]

Witaj -
i mnie się podoba.
Ale ... piszesz:" szczury wyżarte suchą pastelom "
Tu masz chyba literówkę - czyż nie ma być "pastelą" ?

h8
p.s.
Co do prometeizmu - nie słuchaj Jurka, tylko dudnienia - ....swojego serca of course! , są rozmaite bowiem interpretacje, a wybór wyłącznie jest Twój!
h8

[eka]

wolałbym prościej
zakamarkiem duszy
napisać wiersz który mnie poruszy
dogłębnie przyznać racje słońcu
zatrzymać czas nad wodą przejrzystą
zataczając kręgi po kaczkach na lustrze

Warto spróbować.