Vulnerant omnes, ultima necat

[Gloinnen]

To tak, jakby w podziemiu
bez zapałek się zamknąć,
każdym słowem po ciemku
szukając klamki.
(J. Brodski)

Czas stał się niepodzielny, nie ma dni ani nocy, tylko
tykanie zapalników w ciemności pozwala krwi
płynąć. Powoli przywykam; piekło bywa
milczeniem; nie do przełknięcia.
Pamięć zrywam ze skórą.
Klamka zapadła,

za szybko biegłam.
Korytarze zacieśniają sploty,
ściany rozgrzane do białości. Coraz
mniej miejsca, wilgotny gruz wypełnia oczy.
Moje własne słowa ślizgają się jedynie po ciszy.





Lżejsza o wszystkie oddechy przestałam już szukać wyjścia.


____________________
Glo.

[Alek Osiński]

Oryginalna forma, dobra treśc, ale czy dobra?
Niewiele tu optymizmu, pociechą jest to, że dobre i złe
chwile i tak powinny się ostatecznie równoważyc.

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Dzięki, Al.



Glo.

[skaranie boskie]

Rzeczywiście dobrze napisane.
I - o cudzie! - na inny temat.
Ne przeczę, że równie trudny, ale wreszcie gruz zastąpił paskudne mięcho.
Rozumiem, że zegar na wieży się zawalił.
Mam tylko dziwne uczucie niedosytu. Jak na ostatnią godzinę - krótko to trwa.
Takie ponoć potrafią się wlec w nieskończoność.

Pozdrawiam

[anastazja]

"Pamięć zrywam ze skórą".

"Moje własne słowa ślizgają się jedynie po ciszy".

Zauroczylas Glo - pieknie

[SamoZuo]

Niektóre zwroty są znacznie lepsze i wyróżniają się z całości, ale ogólnie też jest ok,
może trochę za dużo cierpienia w cierpieniu, no ale o tym miał być wiersz- o bezkresnym cierpieniu, więc chyba jest ok.

Pozdrawiam

[ble]

Glo, bardziej podobają mi się Twoje wiersze, kiedy piszesz je (tak jak ten) w mniej osobisty sposób. Mozna się wczuć to zapętlenie, ten gruz. Wiersz przestaje być Twoją osobistą historia i właśnie o to chodzi. O to, żeby przeszedł na czytelnika.
Tu bardzo ciekawie lącznie z Brodskim. Brak mi jednak puenty, bo to, moim zdaniem

Moje własne słowa ślizgają się jedynie po ciszy

Lżejsza o wszystkie oddechy przestałam już szukać wyjścia.

do wyrzucenia. Wiersz błaga o lepszą końcówkę. Może taką, która by otwierała nową ścieżkę?
Pozdrowienia

[Bożena]

czasem jest tak że zadnego światła nie ma -nikt w oddali nie macha- wiersz oddaje samotność - bardzo dobrze- i przychodzi taki moment- gdy już nie ma się nadziei- wiersz świetny -

[Arti]

moim zdaniem nie do końca świetny...
myślę, że wiersz jest przegadany...jakby forma wzięła górę nad treścią.
poza tym twoje uczucia są jednostajne, brakuje mi pewnego rodzaju przekory
zaskoczenia
dodatkowych smaczków
a może innych uczuć po prostu... zaczynam łapać się na tym, że czytam kolejny Twój wiersz
o tym samym, ubranym w podobne słowa. dla mnie stanęłaś w miejscu.

Pozdr.

[Gloinnen]

kolejny Twój wiersz
o tym samym,

Nie Ty pierwszy zarzucasz mi monotematyczność.

(No, Glo, ogarnij się i szukaj nowych tematów, bo Cię zjedzą...)

Thx.