tak po prostu

[biegnąca po fali]

zeszłą noc przemierzyłam znajomą trasą
tyle że tym razem okno stało w polu
niedaleko gruszy na której powiesił się ojciec
a drzwi wciśnięte w las plecami matki
która zawsze wie lepiej
i tylko dlatego nigdy nie odcięła pępowiny
a później ciała

liście tworzyły dywan
w który wsiąkały kolejne butelki
i unosiła się z niego para albo mgła jak wtedy
gdy dwie ulice od domu
zapomniałam jak się wraca i godzinami
krążyłam wśród bezkształtnych brył
aż w końcu nabrałam jej w usta
i zniknęłam

[Lucile]

Trudne, gorzkie, tragiczne, zastanawiające, porywające - KRZYK ROZPACZY
Wrócę do tego wiersza.
Na gorąco i spontanicznie

[AS...]

świetny, zwłaszcza pierwsza część...


zagadką jest dla mnie czego dotyczy zaimek "jej"
(w przedostatnim wersie)
a drugą - dlaczego "i godzinami"
umieściłaś na końcu wersu...
ten sposób zapisu stał się Twoją manierą
ale moim zdaniem udziwnienie nie pasuje
do Twojej poezji;
jak to uzasadnisz?

[biegnąca po fali]

"jej"- mgły

Myślałam, że to oczywiste.
Czym to uzasadnię?
Pewnie brakiem umiejętności, ASie

[alchemik]

A ja rozpaczam, dlaczego nie potrafię tak pisać.

[AS...]

dość spora jest odległość pomiędzy podmiotem a zaimkiem;
takim zgredom jak ja trudno ją przebyć

podobną trudność napotyka się przy kojarzeniu dywanu
z zaimkiem "niego";
odruchowo szukamy podmiotu, a są nim "liście";
dywan jest dopełnieniem;
zaznaczyć jednak trzeba,
że zaimek może również dotyczyć dopełnienia;
zresztą
zawsze mówiłem, że zaimki są wredne...

co do tych godzin:
parę razy trafiłem u Ciebie na taki sposób zapisu;
z jednej strony wygląda na nieprawidłowy, a z drugiej
przyciąga uwagę czytającego; a to cenne...
więc - akceptuję takie pisanie;
może jest to rzeczywiście Twój styl?
zobaczymy co powiedzą mądrzejsi...
a ja? jakoś to przełknę

[biegnąca po fali]

Ty, Jurku, już dawno masz to za sobą.
A tacy jak ja mogą Ci jedynie zazdrościć

[Gajka]

Ewcia - piękny wiersz

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Gajko

[eka]

Wiesz, że lubię pomarudzić
Podoba mi się, tzn. odczułam zagubienie w metaforze ze znikaniem, połykaniem mgły.
I wg mnie to jest dobre w tych wersach, reszta... jakby adopcja czegoś kompletnie nieprzeżytego.

Sorry.