smocza kołysanka

[Miladora]

gdzie w rogi księżyca bieg rzeki się wplata
i cicho poszumem śpią fale
szuwary wraz z nowiem wciąż nucą melodię
wyrytą gwiazdami na skale

śpij smoczku już północ już noc krąży wokół
świat zwija w rogalik pod chustą
więc podwiń ogonek pod snu nieboskłonem
nim świtem nadejdzie znów jutro

przez czerń rozjaśnioną iskrami świetlików
prześwieca srebrzyste smużenie
źdźbło drżące od rosy nakłada na włosy
tańczące blaskami półcienie

śpij smoczku tak późno że czas krąży cicho
w kaletce skrywając sny dzieci
więc przygładź już łuski nim noc do poduszki
rozsypie makowe konfetti

na murach i basztach wiatr sennie kołysze
smugami świetlistych gałęzi
kamienne podsienia noc cicho przemienia
w krużganki baśniowej królewny

śpij smoczku bo północ to pora jest marzeń
pątlikiem ciemności okrytych
świt jeszcze daleko noc płynie wraz z rzeką
w kapturze gwiazdami podszytym

[Leon Gutner]

I podszyłaś Leona kolejnym klimatycznym wierszem .
A Leo takie wiersze czytać uwielbia.

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Takiemu czytelnikowi, jak Leo, to mogłabym pisać kołysanki na okrągło.
Dziękuję, Lewku.

Miłego dnia

[atoja]

chyba zrobię sobie wnuka chociaż wolałabym wnuczkę
już ćwiczę struny (głosowe), nawet mam melodię

[ble]

A, tu Cię mam. Smokowo i przytulnie

[Ewa Włodek]

oj, pięknie, pięknie, szkoda, że nie mam "bąbelków", którym mogłabym poczytać...To poczytam sobie jeszcze raz...


I mnóóóóóstwo ciepłych uśmiechów posyłam...
Ewa

[Miladora]

Smoczek krakowski kłania się pięknie wszystkim nucącym.

Dzięki, Atoja, Ble i Ewuńku.
Też nie mam jeszcze "bąbelków", więc wyżywam się na dorosłych dzieciach.

Buziaki ode mnie i Smoczka.