Noc pod auspicjami

[Alek Osiński]

im dłużej rechoczą żaby
tym dalej trwa noc
tym bardziej księżyc musi
dotrzymać kroku

zanucimy to jeszcze raz skoro chcecie

im dalej przebudzenia
przypadkowy splot
tym dłużej w stawie
dojrzewa skrzek

– bracia siostry –
kroczek wodę srebrzy

pójść w ciemno
rzucić się w ogień
kiedy tylko
potrzebna będzie pewność

jeszcze nigdy nic
nie stało się cudem

[eka]

Alku, witaj w jakże innej stylistyce. Jakby pieśń widzącego więcej.

Nic nie może stać się cudem.

Ale cud jest ujęty w tym starym pytaniu:
Dlaczego jest raczej coś niż nic?

Melodia przedostatniej cząstki - zachwyca.

[em_]

jeszcze nigdy nic
nie stało się cudem

- jak zwykle u Ciebie coś dobrego do do poczytania

[anastazja]

pójść w ciemno
rzucić się w ogień
kiedy tylko
potrzebna będzie pewność

pię kny wiersz. Zachwyca innością.

[Koleś]

A ja czuję się rozczarowany. W CTM-ie fajnie i treściwie zmieściłeś przekaz, ale widzę, że z dłuższymi formami masz problem.
Faktycznie, pointę masz świetną, ale całość pozostawia jakiś niesmak. Trochę się gubię w rytmie, przydałaby się interpunkcja, chociaż nie jestem jej wielkim fanem w wierszach, to tutaj doskonale stawiałaby akcenty rytmiczne, byłaby przydatna.
Tekst ma przemyślaną formę, widać, że dbałeś o drobiazgi, o wygląd wiersza i jego estetykę, ale czegoś (oprócz interpunkcji) mi tutaj zabrakło, jakiegoś "ciebie", emocji, którą mógłbym ukierunkować. Trochę taki bezosobowy ten wiersz.

[Alek Osiński]

Bezosobowy? To mnie akurat zaskoczyło, bo wydawało mi się,
że jest jak najbardziej osobowy, ale pewnie z zewnątrz widać
więcej...

dzięki za komenty