Topielec (z cyklu "Ostrów")

[misza]

Pojawił się przy brzegu, gdy na dzień się miało,
opuchnięty i nagi, wypluty przez wodę.
Okrywała go rzęsa jak zielony całun.
Rozmawiały z nim mewy, jego dusza - z Bogiem.

Zostało jedno oko, a drugi oczodół
już zwabił ciemną treścią łapczywe robactwo.
Kąsało się o smaczny ochłap między sobą,
połyskując we wnętrzu ożywioną warstwą.

Usta wciąż rozchylone w bolesnym zdumieniu,
jakby chciały dokończyć w pół urwane zdanie.
Wyjawić sekret nocy, zdradzić każdy szczegół
- czego szukał na wyspie i jak umarł na niej.

Nierozważnie tam bywać po zachodzie słońca,
łatwo w gąszczu zabłądzić i drogę pomylić.
Złe wychodzi z ciemności. Dusi. W topiel strąca
i zostawia jak pieczęć znak szponów na szyi.

Ciemna woda ukryła wszystkie ślady zbrodni.
Ptaki znowu śpiewają, cicho szumią drzewa.
Tylko ciało zostało po igraszkach wodnic,
którego na bezludziu nie ma kto pogrzebać.

[Leon Gutner]

Igraszki wodnic - hydrologiczny grabarz po raz trzeci .
I było warto

Z uszanowaniem L.G.

[misza]

"Hydrologiczny grabarz" - świetne określenie (kupuję!)
Przesyłam najlepsze pozdrowienia

[Ewa Włodek]

oj, Miszo, jak Ty umiesz zbudować nastrój - od "zwykłego" topielca - po metafizykę. To jest to, co lubię, więc poczytałam z ogromną przyjemnością...



I mnóstwo ciepłych pozdrowień dołączam...
Ewa

[Nicol]

Oj tak . Umiesz Ty. a zatem tak jest.

[misza]

Misza Ciebie, Ewo, pozdrawia najpiękniej
gdy i ja postawię, pewnie flaszka pęknie

Witaj, Nicol
Dzięki za czytanie - na to konto stawiam
i także serdecznie, Misza Cię pozdrawia

[Miladora]

Niesłychanie plastyczny wiersz, Misza, a rytm bez zarzutu.
Przejmujący obraz z klimatem niesamowitości.

A jedyna uwaga to drobna sugestia interpunkcyjna:
- Okrywała go rzęsa, jak zielony całun. - nie dałabym przecinka.
- i zostawia(,) jak pieczęć, znak szponów na szyi. - a tu uzupełniłabym.

Świetny ten cykl.

Dobrego

[misza]

Najlepiej bez delikatności. Powiedzieć, gdzie ma być przecinek, a gdzie jest zbędny
Traktuję znaki interpunkcyjne jak pineski na tablicy ogłoszeń.
Nigdy się tego, cholera jasna, chyba nie nauczę.
Dziękuję za uwagi i miłe słowa, Miladoro
Serdecznie Cię pozdrawiam

[skaranie boskie]

Klimat bardzo romantyczny.
Mrok, jezioro, zarośla i nimfy...
Zupełnie jakbym czytał coś z tamtych czasów.

Ktokolwiek będziesz w nowogródzkiej stronie,
Do Płużyn ciemnego boru
Wjechawszy, pomnij zatrzymać twe konie,
Byś się przypatrzył jezioru.


I to jest poetyka w małpim guście!

[misza]

No bo wlazłem w szemrane towarzystwo wodnic, strzyg, upiorów,
czarownic i teraz ciągle za mną łażą

Serdeczne pozdrowienia od Łysego Miszy, Fioletowa Małpo