Z kobiecej garderoby

[alchemik]

Motylem jestem, przybrana w spódnic skrzydła strojne.
Moim idolem prawda i kłamstwo. Tak po trochu.
Jak osa brzęczę. Z żądłem wybieram się na wojnę.
Pająkiem będąc, zwodniczy wokół snuję spokój.

Zakwitam różą, cudnym zapachem, kolcem w oku.
Mam dwa imiona – dziwka i zabiegana żona.
Na pasku wodzę parę tuzinów smętnych smoków.
Spełniona jestem, a przecież… jestem niespełniona.

J.E.S.

[Leon Gutner]

Mam dwa imiona – dziwka i zabiegana żona.

Całkiem zgrabne - ale zgrzyta w tym wersie Leonowi niemiłosiernie .
Nie mam pojęcia jakie medium albo też " społeczna moralność " wbija nam do głowy podobne spojrzenie na sprawy.

Poza tym przyjemny wiersz .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

Mam dwa imiona – dziwka i zabiegana żona.
Na pasku wodzę parę tuzinów smętnych smoków.
Spełniona jestem, a przecież… jestem niespełniona.

to mi się najbardziej spodobało!
Cały wiersz czytam przez symbole: motyl, osa i pająk, róża oraz - smok! Gdy się w nie wgłębić - niesamowita opowieść o prawdziwym życiu się ukazuje, choć ubrana w strojne skrzydła spódnic.
Zakładam, że te symbole wprowadziłeś świadomie...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[alchemik]

Ewo, oczywiście, że świadomie.
Bardzo różna jest ta kobieca garderoba.
Nie twierdzę, że rozumiem kobiety.
Zatanawiam się nawet, czy bym chciał.
To tylko takie spostrzeżenia mężczyzny, choć napisane odkobieco.

[Ewa Włodek]

To tylko takie spostrzeżenia mężczyzny, choć napisane odkobieco.

obawiam się, że bardzo niewiele kobiet użyłoby takiej symboliki do opisania siebie, bo (najogólniej):
- motyl: ze względu na przemiany, jakim podlega w procesie rozwoju, jest archetypicznym symbolem transformacji, mistycznego odrodzenia i transcendentalnej duszy:
- osa: to antyteza pszczoły, która jest symbolem słodyczy i światła, a miastami-ulami nazywano siedliska matriarchalnych społeczności pod zarządem królowej-pszczoły;
- pająk: w wielu kulturach jest uosobieniem Wielkiej macierzy, a sieć pajęcza była dla Celtów szczególną konstrukcją, kryjącą wzór życia; stworzenie ma tez i negatywne konotacje, szczególnie związane z niektórymi żeńskimi osobowościami, ale faktem jest, że według tradycji ludów europejskich zabicie pająka przynosi nieszczęście, gdyż jest on symbolem bogactwa i szczęścia;
smok: uniwersalny symbol wielkiej władzy o znaczeniu centralnym dla kultury, ich nacechowanie jest zróżnicowane, bo o ile w kulturach wschodu smoki symbolizują mądrość i siłę, o tyle na zachodzie ucieleśniają siły zła, Jest to najbardziej złożony i ambiwalentny symbol zwierzęcy.

A kobiet nie zrozumie nikt, nawet ja, choć-żem kobieta (podobno)

[alchemik]

Dodam jeszcze kobietę pająka u Indian Hopi.

Tak, Ewa, znam tę matriarchalną symbolikę.

A smoki są moimi ulubionymi monstrami.
Mądre lub chytre gady. W sam raz na symbol facetów.

Gdybym miał deprecjonować, to mógłbym jeszcze wrzucić do wiersza modliszkę, bądź czarną wdowę.
Żartuję oczywiście.

[Stella]

Nie zgodzę się z Ewą
Ale jestem skorpionia, dwoista, pół sztorm-pół mimoza.
Spodobało mi się

[Liliana]

Ciekawe spojrzenie na ród damski, ale rytm wiersza jest w paru miejscach zakłócony.

Motylem jestem, przybrana w spódnic skrzydła strojne.
Moim idolem prawda i kłamstwo. Tak po trochu.
Jak osa brzęczę. Z żądłem wybieram się na wojnę.
Pająkiem będąc, zwodniczy wokół snuję spokój.

Motylem jestem, zdobna w spódnic skrzydła strojne.
Moim idolem prawda i kłamstwo. Tak po trochu.
Jak osa brzęczę. Z żądłem zbieram się na wojnę.
Pająkiem będąc, złudny wokół snuję spokój.

Nie namawiam Cię do naniesienia moich sugestii, absolutnie. Spróbowałam tylko wyrównać rytm 1. zwrotki.

Pozdrawiam

[alchemik]

Nie, Liliano, rytm jest właściwy. Niespokojny, falujący.
Trzeba tylko wiersz głośno wyrecytować.
Chyba musiałbym sam to zrobić. Przeczytać ci na głos.
Moim zdaniem, twoja wersja gubi ekspresję.

Niemniej, bardzo dziękuję za czytanie, i próby wgłębienia się.

Jerzy

[alchemik]

Stello, dziękuję.