zero

[Napoleon North]

pomysł nawet dobry
lekko się uśmiałem
by potem zapłakać
roztargnienie sięgnęło gruntu
mając doła nie wskrzesisz przeszłości

nikt mnie nie słucha
tylko beczka bez dna
a tak się składało
na deszcz

purpura wetknięta w modły
pokryła się nierównością
próg bólu to tylko kreska
cienka czerwona granica
niemożliwości

i byłem chyba sobą
gdy sprzedałem duszę szumowi drzew
tonącej w zieleni trawie
bez ty i ja
tylko my albo
wy...

tak się ściemniło
że nocy nie widać
ale ręce trzymające dłonie
zastygły w uścisku
bo każdy jest bratem
mego ego


czuję i mam nadzieję
że kolor przelany w słowa
zatoczy morskie horyzonty
a kim jest Bóg ?

mówią że Był ...
człowiekiem!

[eka]

tak się ściemniło
że nocy nie widać
ale ręce trzymające dłonie
zastygły w uścisku
bo każdy jest bratem
mego ego

Słowa o pocieszeniu w dłoniach natury.
Antidotum na doły wszelakie.
Bo cierpliwa i kojąca z niej słuchaczka.