Żebrak powietrza.

[Karma]

Z cyklu: Nieobecność.





Zdarzają się pomruki,
wśród kołder i poduszek zamieszkujemy praoceany.
Bo przecież otwieram oko,
kiedy to drugie jeszcze w uśpieniu.
Coś zrywa ze mnie skórę i powoduje, że kości
są jakby plastik - pod słońcem.

A ja zwyczajnie chciałbym się wypisać.
Wygadać, podczas gdy ściany nadgarstkiem.
Nakrywam się bardziej i gorączkuję, jak ząb

co rwie się w oknie, w oknach jak lustra
obmywam twarz - potem odeśpię.
Chciałbym się po prostu przed kimś wygadać,
ale jak - skoro spłycony oddech, nawet pająk
w zasłonce

mruczy, że brak.




Jagoda Mornacka/Marcin Lenartowicz.
04.10.2016

[eka]

Pająk mruczy, że nie wysłucha, że jego w zasłonce brak? Czy potwierdza brak powietrza, aby się wygadać?
Czy brak adresatki cyklu?
Same pytania.

Ładny początek z praocenami, ale idylla szybko się kończy. Podmiot czuje się być odkrytym do prześwietlonych kości i ma wszczepiony imperatyw mówienia, pisania wierszy.
A to niełatwe, gdy nadgarstek sztywny i zimny jak ściana.
Pragnie spokojnego snu, ale przedtem liryczna spowiedź. O którą trudno, gdy powietrze ulatuje.

[Karma]

Co jest najlepsze na kaca?
Powietrze z pompki od materaca.

Taki tam klasyk.

[eka]

A Tobie co?
Dół za dołem, klasyka.

[Karma]

Terapia kilkunastu kroków.
Jutro mam urodziny, jak się nie odezwie - daję spokój.

[eka]

Czasami nie wiadomo co lepsze. Spokój czy niepokój.
Wszystkiego o czym marzysz w wigilię urodzin, Marcinie.

[Elunia]

Szukałam tych kilku słów, co się rozpychają łokciami, by zdobyć chociaż odrobinę powietrza. Znalazłam.
Cały Ty.
Urodzinowe od cioteczki.

[Karma]

Cały ja. Cała ja.

Dzięki, dziewczyny. skąd wiecie, kiedy mam urodziny?

[Elunia]

Kto ma nie wiedzieć, jak nie "spojrzeniowa" cioteczka

[Karma]

Dzięki Elu - pamiętać po ośmiu latach, to sztuka