fufanie

[point of view]

wszędobylski kurz
ściera ze ściany ślady fotografii
kolejny dzień pełen czerwonych żyłek oczu
dopóki krzesło szeroko rozstawia nogi
mogę towarzyszyć dziczce brzozy
na przekór zasadom
wyrosła w rynnie za oknem
drżącym językiem maleńkich liści
utrzymuje mnie wertykalnie w niewiedzy
przesuwa dni
zaczynam rozumieć pojedyncze słowa
jajka parówki dżemy
kakao kakao kakao
nieistotne twarze zapełniają noce
przed świtem spostrzegam
nową pajęczynę
z każdym oddechem wysycha pajączek na nitce
wiruje jak dziecięcy bączek
fffu fffu…

[eka]

Mimo kurzu i czerwonych oczu - bardzo ciepła odsłona rzeczywistości z fufaniem. Nawet nie wiem, czy ta sympatyczność celowo wpisana w obrazowanie, czy to implikacja punktu widzenia.

Podoba się, duży plus za dziczkę w rynnie.

[Elunia]

Dobry tekst, a tytuł zbyt delikatny.
Pozdrawiam

[point of view]

... jeśli będzie mocniejszy, silniejszy - pajączek straci pajęczynę...

[Elunia]

Każda wymówka dobra

[Gloinnen]

Nie wiem czemu, dla mnie ten wiersz wcale nie jest miły i ciepły. Skojarzył mi się z człowiekiem przykutym do łóżka, po przebudzeniu z ciężkiej śpiączki, który dopiero musi na nowo uczyć się obcowania z realnym światem.
Oczywiście najważniejsze są słowa, to one są przecież naszymi przewodnikami po rzeczywistości. Oprócz tego - rzeczy, które codziennie się widuje i dostrzega w nich nieuchwytne zmiany - pajęczyna, dziczka w rynnie. Na takie szczegóły zwraca się uwagę wówczas, gdy jej nie rozprasza tempo życia i tysiące spraw, za którymi zazwyczaj ugania się człowiek. Stąd skojarzenie z chorobą, leżeniem.

Pozdrawiam,


Glo.