cały ten zgiełk

[point of view]

to tylko szumi jeszcze w skroniach krew
słowa na jutro zbierasz
ołówek świtu czeka

zeszyt w linie pusty na stole
cerata w kratkę
nic się nie zmienia
wiersz wciąż nie pozwala się domknąć
łyżeczka w szklance jak termometr
stygnie bez woli

musisz zostawić
otwarte drzwi do klatki
nikt nie kradnie już kanarków
są za żółte do codzienności

te sny unoszą myśl ostatnią
a ślad twój z ziemi cisza zetrze
i wypalone w pył powietrze
ukoi ciepły deszcz
zostanie po nas
kurzu miałkość
niedopalony pet

[eka]

Zostanie po nas złom żelazny
i głuchy, drwiący śmiech pokoleń.

T. Borowski, Pieśń

I co lepsze? Kurzu miałkość?
Jakże mylił się Borowski, podmiot w całym tym zgiełku - oby też.

[point of view]

... jesteś pewna ?

[eka]

Odnośnie przekonania Borowskiego?
Tak.

[point of view]

... ten wiersz napisalem po obejrzeniu spektaklu baletowego "I przejdą deszcze" w choreografii Pastora z muzyką Góreckiego - interpretujący poezję Baczynskiego. Polecam to olbrzymie przeżycie iskrzące we wszystkich sensorach i synapsach.

[she]

Nieprzekombinowany. Docierający do czytelnika.
Dla mnie - bardzo dobry wiersz.
Pozdrawiam.