skwer

[witka]

nauczyłem się pylenia słów miękkich i twardych
jak nielaktujące piersi
nieczułych po ostatnim wahaniu za dużo
i takich dla których należy nadkładać nadziei
żeby poprostować ścieżki na końcu

weszliśmy z tą kobietą pod swoje powieki
ty jesteś do odsiedzenia na ławce jak sen dziecka

[Alek Osiński]

Nie wiem co Autor miał konkretnie na myśli,
ale mi po przeczytaniu stanęła w oczach scenka
rodzajowa jak ślubna znajduje swojego
partnera życiowego w trakcie albo po biesiadzie
parkowej i spuszcza mu manto
albo przynajmniej nieźle opierdala...

[witka]

surrealizmu nie zadroszczę

[alchemik]

Pylenie, to rozsiewanie z nadzieją zapłodnienia, a więc stworzenia wspólnego dzieła. Jakiegokolwiek. Najpewniej chodzi o poprawę stosunków, a może podsycenie uczucia. A więc to muszą być szczególne słowa.
Weszliśmy pod swoje powieki, a więc osiagnęlismy intymność. Czy tylko w wyobraźni? Przez spojrzenie w oczy?

Ławka kar.

Skwer sugeruje przyjazne otoczenie i wspólny spacer przez życie.

Sposób w jaki stosujesz metafory, może być dla niektórych zaskakujący.

weszliśmy z tą kobietą Nie podoba mi sie to sformułowanie, bowiem sugeruje obcą osobę.