szum tła

[Tomek i Agatka]

kiedy ocieram się gołymi plecami o front
nie może być bardziej wietrznie i zimno
ponad trzęsienie i przemakanie

kurczenie

z dreszczu prosto pod rynnę
by przyjąć w igłach porcję płynnego szkła -
dawka ciepła podanego w kroplówkach

gdzieś pod zwałami zatętni niepozorne

zanim schronisz w dłoniach jak gołębia
wyspokajając podskórne
najpierw ogrzej oddechem
choćby przez szybę

malując po wewnętrznej bezpieczną przystań
by oczy nie wybiegały
drżące

[eka]

Zjawiska pogodowe tylko jako przybliżenie czytelnikowi stanu podmiotu.
Czując niepokój i chłód, łącząc użyte rekwizyty, Agatko - widzę peelkę na zimnej sali szpitalnej, operacyjnej?
I ta najbliższa osoba za szybą, która teraz podejść nie może.

To być może zmetaforyzowana scena, oczywiście. Ale mi taki realny obraz mocno wszedł w głowę.
Bardzo wzruszający, piękny wiersz.

[Alek Osiński]

Ładne, ale pewne chwile mnie zatrzymały,

drugi z piątym wersem wiąże się dobrze,
pośrednie - nieco odstają; końcówka też
trochę bardziej do skupienia się na zmysłach

[Tomek i Agatka]

Eka, Dziękuję

Bardzo dobrze patrzysz, dokładnie z tej perspektywy pisane,
i właśnie ujrzenie tej bliskiej osoby za szybą, w tym trudnym momencie daje jakąś pewność i spokój, że nie jest się samemu,
wewnątrz tyle obaw i drżeń, że pelka nie wyobraża sobie inaczej, stąd jej oczekiwanie i prośba


Pozdrowienia i uściski

*

Aleksandrze,

Dziękuję serdecznie za czytanie i ślad. Nie wiem czy umiałabym oddać inaczej, bo to zakorzeniona już w umyśle migawka, w samej końcówce miałam dylemat, co do wyboru pomiędzy oczy "drżące" czy "puste".

Zdecydowałam ostatecznie tak, bo początkowo użyte "puste" nieco gryzły mi się z bezpieczną przystanią, ale przyznaję, że wolałam ten pierwszy wydźwięk, być może że jeszcze kiedyś dojrzeję do zmian, jeśli... no właśnie, jeśli będzie mi dany ten dodatkowy czas

Ukłony i pozdrowienia

[eka]

zanim schronisz w dłoniach jak gołębia
wyspokajając podskórne
najpierw ogrzej oddechem
choćby przez szybę

Na pewno schronił i schroni, musi być dobrze i będzie, jeśli jest dla kogo żyć, tym mocniej.

[Tomek i Agatka]

Eka, najpiękniej Ci Dziękuję, zostawiam ukłon i kwiaty

Z dygnięciem,

Agnieszka