na pierwszej labie

[EdwardSkwarcan]

nasz katamaran błądzi w przypływie lenistwa
łajbę dwojga kołysząc zefir uspokaja
zanurzamy beztroskę w zieloności falach
żeby rzucić kotwicę w lekkomyślną przystań

tumani mnie zaczepnie zalotna dziewczyna
urok zmysłowych westchnień w morzu łąk rozkładam
durząc się ust przedsmakiem na nadziei wargach
sięgam po niedostępne żeby raj odkrywać

rumieńce nieśmiałości chwyta ramion uścisk
plotkując szepcą szumiąc zawstydzone krzewy
bo Amor nagie ciała do kąpieli skusił

wiążą ręce w rozkoszy tajemnicze szmery
promienie umilając z plecaków poduszki
koją zachwyt młodości by sennością zgrzeszyć

[Leon Gutner]

Też myślę czasami ze senność to grzech .
Ale tylko czasami .
Świetny nastrój .
Leo z przyjemnością .

Ukłony L.G.

[EdwardSkwarcan]

Dziękuję Leo
Domyślam się, że miałeś na myśli senność przy kobiecie - to niewybaczalne heh
Pozdrówka

[Liliana]

No, chłopcy, jasne, że zasnąć przy kobiecie to grzech, i to WIELKI.
Dzięki za uśmiech.

[EdwardSkwarcan]

Dzięki Lili za wyrośniętych "chłopców" heh
Co do grzechu, to nawet pośpiech jest grzechem ha ha
Dziękuję za komentarz

[skaranie boskie]

Jakbym coś z "Sonetów krymskich" czytał.
Można to nazwać epigonizmem, ale czy trzeba?
Bardzo udany sonet, choć podany w nieco archaicznej formie i tego akurat nie traktuj, jak przygany. Osobiście uwielbiam wszelkie archaizmy.

[EdwardSkwarcan]

Dziękuję za zdanie
Pozdrawiam:)